Süleyman Dârânî Hazretleri Der ki; Bir Gece Rüyâmda Gördüm. Bir Hûrî Geldi, “Neye Yatıyorsun? Meğer Ben Sana Gerekmez mi Olayım? Beş Yüz Yıldır Cennet İçerisinde Beni Senin İçin Bezerler, Sen Uyursun.” Dedi. Uyandım, Ağladım. Abdest Aldım, Gece Sabaha Kadar Namaz Kıldım. Güneş Doğunca Yine Bana Uyku Geldi. Düşümde Gene O Hûrî Geldi. Evvelkinden Daha Güzel Olmuş, Yüzünün Nûru Artmış. Sordum ki, “Cemâlinin Nûru Artmış. Nedendir?” Hûrî, “Çok Ağladın, Gözünün Yaşını Alıp Benim Yüzüme Sürdüler Bu Güzelliğim Ondandır.” Dedi.

[Tezkiretü’l-Evliyâ]