Kansızlık için “AZİZ” ismi şerifini tavsiye ederim; günlük 30 dakika bu zikirle meşgul olalım. Okumayı belirlilik takısı olmadan çalışıyoruz.

Aziz, takıntılardan uzaklaşmayı ve özgür kalmayı ifade eder. Toprakla ilişki içinde olan bu ismi şerif bedenimize kuvvet kazandırır. Apış arasında deveran eden; emmare nefs adıyla bilinen enerji merkezine şifa verir inşaallah.Toprak elementini dengede tutabildimiz oranda cesur ve atılgan olur, çekimserliğin önüne geçmiş oluruz.

Gövdemizin alt kısmı, tıpkı bir ağacın kökleri gibi manen derinlere doğru inmeli ve bu sayede rahmeti bedene çekmeliyiz. Kökleri sağlam tutabilirsek korkularımızla yüzleşebilir, saf tanık noktasında serbestlik içinde davranış geliştirebiliriz. Topraktan çektiğimiz enerjiyle bedenimize dinçlik kazandırır, kas ve kemiklere ve kuvvet gelir.

Toprak şuurun en dip seviyesidir, bu seviyede İzzet ve zillet bir arada bulunur; burası madde dünyasına açılır. Hırs, kin, bencillik bu noktada ifade olur. Bir kimse topraktan dengeli bir şekilde yukarı; su, hava ve ateşe doğru yükselebilir ve nefsin psikolojisini sağlıklı tutabilirse, kimsenin söylemesine, bakmasına kafasını takmaz, hiç bir şekilde kısıtlama ve sınırlılık yaşamaz. Akış güçlü ve kontrollüdür.

Şuurun üstüne binen başarısızlık, endişe gibi his ve duygular çözülür. Yeniliklere açık olur. Samimiyet olur. İçten yükselen coşku ve nedensiz neşe meydana gelir. Kalblere pozitif yayın yapar. Korkularıyla yüzleşir.

Mafyatik, baskıcı, zalim insanların toprağı katıdır. Bu katılık insanı tepkili ve orantısız davranışlara iter. Toprağın dengesi ve bu katılığın İlacı ise günlük “100” yüz defa istiğfardır. Anlık tepkiler veren yaşamı güvensiz görenlerin alttaki istiğfara ağırlık vermesi güzel olur.

Allâhümmağfirlî zenbî küllehû, dikkahû ve cillehû, ve evvelehû ve âhirehû, ve alâniyetehû ve sirrehû: Allahım! Günahımın hepsini; küçüğünü, büyüğünü, öncesini, sonrasını, açığını, gizlisini bana bağışla!”

(Müslim, Salât 219)