Bazen kendimi çok yalnız hissediyorum. Derdimi aileme anlatamıyorum arkadaşlarıma anlatamıyorum ve içime atmak zorunda kalıyorum buda beni çok yıpratıyor. İnsanlara güvenmeyen birisiyim bugüne kadar neredeyse kime bir sırrımı versem yarın başkasından duydum. Bu yüzden kimseye birşey anlatamıyorum. Zaten çok sosyal olduğumda söylenemez asosyal birisiyim.

Sırf neden ağlıyorsun sorusuna cevap veremeyeceğim için gizli gizli ağladığım zamanlar oldu.

Neyse konuyu fazla uzatmaya gerek yok sorum şu, üzüldüğüm zaman korktuğum zaman veya içimi dökmek, dertleşmek, ağlamak istediğim zaman sağımdaki ve solumdaki meleklerle konuşabilir miyim ? Sonuçta onları görmesemde onlar varlar ve Kuran'da hem hafaza (koruyucu) hemde yaptıklarımızı yazmaktan,şahitlik etmekten sorumlular diye geçiyor.

Bu biraz söyleyince garip geliyor insana..
Bilmiyorum yapmalımıyım sonra kafayı tırlatmayayım bide

Siz ne tavsiye edersiniz ?