Avrupa’da psi fenomenini incelemek üzere girişilen bireysel atılımların tarihi 1854 yılına uzanır. Bu tarihte Kont Agenor de Gasparin, “Ruhlar, Dönen Masalar ve Doğaüstü” (Des tables tournantes du surnaturel et des Espprits, Paris, Dentu, 1854) adlı kitabında, İsviçre’de yapılan bazı “masa döndürme” deneylerinden söz ediyordu.[/b] Ertesi yıl Paris Bilimler Akademisi, Psi araştırmalarına ve genel anlamda paranormale karşı resmi bir cephe açmıştı. Bunu yaparken de bu konuyu incelemek zahmetine katlanmamıştı.

Gasparin, Psi araştırmalarıyla ilgili fenomenlerin gerçekten var olduklarına ve insan iradesinin maddeyi uzaktan etkileyebileceğine karar verdi.

Gasparin’in bulgularını, 1855 yılında Genova Akademisi’nden meslektaşı Profesör Marc Thury’ninkiler izlemişti. Prof. Thury adına “Psychode” dediği, tüm maddeye nüfuz eden ve kuramsal etere benzeyen bir şeyin varlığını öneriyordu. Prof. Thury, bulgu ve görüşlerini, “Dönen Masaların Genel Fizik Açısından Yorumlanması ve Açıklanması” (Des tables tournantes, considerees au point de vue de la question de physique generale qui s’y rattache, Genova, Kessmann, 1855) adlı kitabında açıklamıştı.

Spiritüalizmin kurucusu sayılan Allan Kardec ise çalışmalarına ciddi bir biçimde 1857’li yıllarda başladı ve ölümüne kadar geçen 12 yıl içinde de “Spiritizm” adını verdiği bilgiyi bir sistem haline getirerek bu konuyu anlattığı 5 kitap ve 2 broşür yayınladı.

Fransa’da ise Victor Hugo, ilk kez 1885 yılında psişik oluşumları incelemiş ve araştırmaları yazılarını etkilemişti.

Astronom Camile Flammarion (1842-1925) psi fenomenlerini ilk kez 1865 yılında incelemeye başladıktan sonra çeşitli veriler toplamış ve bunları, “ Ölüm ve Esrarı” (La Mort et son mystere,1921), “Ölüm Öncesi” (Avart la Mort) ve “Ölüm Sonrası” (Apres la Mort) gibi ünlü kitaplarında yayımlamıştı. Flammarion aynı zamanda çok iyi bir astroloji araştırmacısıydı. Astronomi ile astrolojinin birbirinden asla ayrılamayacağını düşünürdü.

Kardec’in öldüğü 1869 yılında, psi araştırmaları tüm Avrupa’ya yayılmıştı. Aynı yıl Londra Diyalektik Derneği (London Dialectical Society) kırk çalışmalık bir dizinden oluşan bilimsel deneylere girişti. İki yıl sonra, 1871’de raporlarını yayınlayan dernek üyeleri, Gasparin ve Thury’ninkilere çok benzeyen sonuçlara vardılar:

“Bilinmeyen bir güç vardı ve bazen bir tür zeka tarafından yönetiliyordu.”