Bir düşün, bir gün olmayacaksın... Bir gün göçmüş olacaksın, ölmüş olacaksın; radyo yine çalmaya devam edecek, karın yine kahvaltıyı hazırlayacak, çocuklar yine okula hazırlanıyor olacak. Düşün: Bugün göçüp gittin, yoksun.
Bir hayalet ol. Sadece sandalyende otururken, basitçe kaybol, sadece, "Artık gerçek değilim; ben yokum" diye düşün... Ve sadece gör nasıl ev devam ediyor. Muhteşem bir huzur ve sessizlik olacak... Her şey olduğu gibi devam edecek. Sensiz her şey aynen devam edecek. Hiçbir şey eksik olmayacak.
O zaman sürekli meşgul olmanın, bir şey yapmanın, eyleme takıntılı olmanın anlamı ne? Ne anlamı var? Göçüp gideceksin ve ne yaptıysan ortadan kaybolacak; sanki kumlara imzanı atmışsın gibi ve rüzgâr gelir ve imzan kaybolur... ve her şey biter. Hiçbir zaman var olmamış gibi ol.
Bu gerçekten güzel bir meditasyondur. Yirmi dört saatte pek çok kez bunu deneyebilirsin. Yarım saniye bile işe yarayacaktır; yarım saniyeliğine basitçe dur... yoksun... ve dünya devam ediyor.
Sen olmadan da dünyanın mükemmel bir biçimde sürüp gittiği gerçeğinin giderek daha çok farkına vardığında, işte o zaman varlığının çok uzun zamandır, pek çok hayattır ihmal edilmiş başka bir kısmı olduğunu öğrenebileceksin ve bu da alıcı olan seçenektir. Sen sadece izin ver, bir kapı ol. İşler sensiz olup bitecek.