Öncelikle her sözün başı,
Selamun aleyküm.

2018'de Allah huzuruna çağırdı beni.
Din nedir bilmezken, ardına kadar açtı bana kapılarını.
Kuran öğrendim, namaza başladım, haramları bıraktım.

Herşey Allah idi bende. Nefesim, yaşam anlamım, günümün gündüzümün bahçesi idi.
Derin bir huşu vardı.
Asla ve kat'a harama el uzatmazdım.
Çevrem değişti, bana yaklaşımlar değişti, kişiliğim değişti. Ben inanamadım bendeki değişimlere.

Uzunca bir süre böyle gitti.

O kadar maneviyatım hatırı sayılır noktalara geldiki, askerde nöbet tutarken dağlara taşlara seslenirdim.

Hep bir hayalim vardı, bilmeyen anlamaz, gönlünü bu yoka verenler dalga geçmez kınamaz beni, ne demek istediğimi anlarlar şimdi yazacağım cümleden.

Öyle bir huşuya kapıldımki son 1 senedir,
Sarıklı, atlı, bşr Hz. Hamza, bir Abdulhalık Gücdüvani hz gibi. Allah'ın velisi, askeri, yeryüzünde Allahın adını yüceltmenin derdi sardı beni.

Gittim askere günler böylece geçti, yere göpe sığamadığım icin katakolun mescidine gider üstüme seccade örter öyle uyurdum.

Kulağımda kulaklık, uyanana kadar Allah kelamı ile bayram ederdi kulaklarım.

Asla ve kat'a Allah kelamı dinlemeden uyuyamazdım..


Askerden geldim bir işe girdim, insanların arasına girmeyeli çok olmuştu.

Düştüm...

Aleyhillanenin düştüğü gibi düştüm sanki..

Günahlara,maneviyat eksikliğine..

Ve kendime şunu sordum, imanın er meydanı olan insan içinde ne kadar zayıfladı..

Er meydanı evdeki koltuğun üstünde Allah peygamber demekle olmuyormuş..

Çok yer aradım.. Çok insana danıştım.

Bana yardım eden olmadı.

Buraya yazdım.

Ben tekrar nurlanmak, haramlardan kaçmak, manevi alemlerin bir dervişi olmak istiyorum.

Gözlerim, yüzüm,kalbim Nur olsun Nur koksun istiyorum.

Allahın hakkıyla nazarında kıymetli olmak istiyorum.

Bana yol gösterin, ne zikretmeliyim, nasıl zikretmeliyim. Onu bırakmak istemiyorum. Rabbimi unutanlardan olmak istemiyorum..