Yazar ve kaşif Alexandra David-Neel Tibet'de yolculuk yaparken incelediği pek çok bilinen ancak mistik tekniklerden biri tulpa yaratımıydı. Beden, Zihin ve Ruh : Yeni Çağ Fikirleri, İnsanları Yerler ve Terimler sözlüğü adlı eserlerinde Eileen Campell ve J.H. Brennan şöyle diyordu:



"Geleneksel Tibet doktrinlerine göre tulpa bir romancının yarattığı hayali karakterler gibi, düşlem sonucunda yaratılan bir varlıktır. Tek fark tulpaların kaleme alınmamasıdır." David-Neel bu konsepte o kadar ilgi duydu ki, kendisi bir tulpa yaratmaya karar verdi.

Buradaki yöntem esasen yoğun konsantrasyon ve görselleştirmeydi. David-Neel’in tulpası Friar Tuck’a (Keşiş Tuck) benzeyen şişman, ufak tefek, iyi huylu bir papazdı. Başlangıçta bu imge tamamen özneldi ancak pratik yaparak David-Neel giderek tulpayı görselleştirmeyi başardı; tıpkı gerçek dünyaya gelen düş ürünü bir hayalet gibi.



Zaman içinde imge giderek netleşmeye ve maddesel olmaya başladı ve fiziksel gerçeklikten ayırt edilemeyecek hale geldi. Ancak halüsinasyonun Alexandra’nın bilinçli kontrolünün dışına çıktığı an geldi. Alexandra papazın kendisi istemediği zamanlarda ortaya çıktığını fark etti. Ayrıca dostu olan bu küçük varlık giderek zayıflamaya ve sinik bir görünüm almaya başladı.



Sonunda, uygulamakta olduğu zihinsel disiplinlerden haberi olmayan arkadaşları Alexandra’ya kamplarında dolaşan “yabancının” kim olduğunu sorar oldular; bu, cisimleşmiş imgeden daha fazla olmayan bir varlığın kesin objektif bir gerçeklik kazanmasının bir göstergesiydi.



Bu noktada David-Neel çok ileri gittiğini fark etti ve varlığı tekrar kendi zihninin içerisine almak için farklı lama teknikleri uyguladı. Tulpa bu şekilde yıkıma uğramaya istekli değildi ve bu işlem birkaç hafta sürdü; sonunda yaratıcısı da yorgun düştü.



Düşüncelerin şeyler olduklarını zaten biliyordum fakat bu, doğrumalara yeni bir anlam ve hatta korkutucu bir boyut kattı.



Araştırmalarımı yaparken birkaç yıl önce İngiltere’de bir tulpa yaratmış 6 kişiden oluşan bir grup ile karşılaştım. Her gece Marian Hallsey ölüler ile bağlantıya geçmek için arkadaşlarıyla toplanıyordu. Bu kişiler eğitimsiz ya da havai insanlar değillerdi; aralarında bir gazeteci, bir bilim adamı, bir dişçi, bir doktor ve bir işadamı vardı. Ölüler ile temas kurmak için bulundukları birçok girişim başarısız oldu. Hatta medyumlar bile çağrıldı fakat hiç kimse Öteki Taraftakilerle bağlantı kurmayı başaramadı.



Bir gece Marian’ın aklına bir fikir geldi: grup kendi ruhunu kendisi yaratacaktı! Geceler boyunca bu toplantılarda bir imgeyi bir varlık haline getirmek için dikkatli detaylar kaydedildi. Ona bir doğum tarihi, bir doğum yeri (Liverpool) ve bir isim (Edward Howard) verdiler. Boyu, tam ağırlığı, saç rengi ve bıyıkları not edildi. Ona bir eş ve iki çocuk verdiler ve mesleğini bankacı olarak tayin ettiler; hatta siyah, dar kenarlı, bazı İngiliz işadamları tarafından giyilen bir şapkası ve tüvit takımı olmasına, pipo içmesine ve baston taşımasına da karar verdiler. Grup Edward’ın çocukluk çağını yarattı ve düşüncelerini hayal etmeye başladı. Gruptaki altı katılımcıdan biri şöyle dedi: “Edward hakkında birbirimiz hakkında bildiğimizden daha çok şey biliyoruz.”



Edward’ın hayatının kurgulanmasından yaklaşık bir buçuk yıl sonra bir gece etrafında toplandıkları masa o kadar şiddetli bir şekilde sallanmaya başladı ki, herkes yerinde zıpladı. Olan olmuştu, Edward Howard huzurlarına gelmişti! Grup inanılmaz konsantrasyonları sayesinde bir tulpa yaratmıştı. Bu hikaye belgelenmiştir; hatta Sir Arthur Conan Doyle’nin ziyaret ettiği Spiritüalist Okulda öğrenci olan Minnie Bridges ile de görüştüm ve o da Edward’ı gördüğünü doğruladı. Gerçekte, Edward’ın ruhunun geri gönderilmesi için bölgedeki tüm medyumlara başvurulmuştu.



Şimdi, bir tulpa yaratmak konusunda içinize korku salmak istemem; bu yöntemin sadece çok fazla zamanı olan kişilerde işe yaradığını belirtmem gerekir. Ayrıca atmosfer ve koşulların da doğru olması gerekir. Bunun için Tibet mistikliği ve meditasyon uygulamaları ile ideal bir yer olur.