Melek, cin ve şeytanların ince, şeffaf, ruhani bir yapıya sahip oldukları, asli vücud yapılarının insanlarınki gibi yoğunlaştırılmamış olduğuda bir gerçektir. Bu latif, rakik, şeffaf ve ruhani yapılarını kendiliklerinden değiştirip başka şekillere giremeyeceklerini, kesafet kazanamayacaklarını ancak Allah’ın dilemesiyle başka kılıklara bürüneceklerini Ebu Ya’la el Ferra da kaydet mektedir. Binaenaleyh, meleklerin ve cinlerin şeffaf, ince bir vücud yapısına sahip olmaları, istisnai hallerde Allah’ın iradesiyle kesafet kazanmaları, ya da peygamberlerin onları görebilecek göz yapısına kavuşturulmaları da imkânsız değildir. Nitekim eş Şafii’nin Araf Süresi 27. Ayeti delil getirerek cinlerin görülemeyeceği kanaatinde olduğu anlaşılmaktadır.
Cin ve şeytanı da peygamberler görmüşlerdir. Allah onların gözlerini bu konuda elverişli kılmıştır, ya da cin ve şeytanlara kesafet kazandırmıştır. Veya peygamberler onları gönül gözleriyle görmüşlerdir. Bu konuda İslam alimlerinin farklı yorum ve yaklaşımları vardır. Ancak İmam eş Şafi diğer insanların cinleri görmeleri söz konusu değildir demektedir. Kimseyi zan altında bırakmak doğru olmaz lakin bazı psikolojik sebeplerde insanların bu konuda iddialarına sebep olabilir. Bu sebeple de İmam eş-Şafii bu tür iddialarda bulunanların yalancı olduklarını ayete muhalefet etmeleri hasebiyle de tazir cezasına çarptırılmaları gerektiğini söylemiştir. İmam eş şafii bu hükümden peygamberleri hariç tutmuştur. Çünkü onlar, melekut alemiyle ruhani alemle irtibat kuran Allah’la kulları arasında elçilik yapan yüce insanlardır. Onların vazifeleri gereği zaten melek, cin ve şeytanla ilgili konularda bilgili olmaları, onları görüp irtibatta bulunmaları zaruri bir durumdur. Büyük müfessir Hamdi Yazır bu konuda şunları söylemektedir: ‘’...Çünkü o ve o kabilden olanlar sizi, sizin onları göremeyeceğiniz cihetten görürler İblis de cinlerden olduğundan, o şeytan ve onun hemcinsleri zürriyet ve cünudu insan nazarından gizlenebilen cinn güruhundandır. Ve hafiye ve casus gibi insanı göremediği tarafından vurur avlarlar. ‘’
Süleyman Ateş de insanın şeytanı görmediğini mahiyet itibariyle bu gözümüzle değil ancak manevi gözle görülebileceğini kaydederek, ‘’ Muhakkak ki, peygamber, şeytanı meleklere mahsus manevi bir güçle görmüştür. Bu basiret gözüdür Bazı velilerin cinleri gördüklerini bizzat kendi ağızlarından dinlemişizdir ‘’ demektedir.
Kur’an ve hadislerden anlaşılan şudur ki, Peygamber ve bazı büyük insanlar, melek, cin şeytan gibi ruhani varlıkları aslı suretleriyle görebilecekleri gibi, Allah’ın iradesi doğrultusunda onların kesafet kazanmalarıyla da başka şekilde görebilirler. Nitekim Rasulullah, Cebrail’i aslı suretiyle, Hz. Meryem ise düzgün bir insan suretinde görmüştür. Bazı hadislerde bildirildiğine göre Hz. Peygamber, Cebrail (a.s) ashab’dan Dıhyetü’l-Kelbi şeklinde de görmüştür. El_Buhari, Müslim; Ahmed b. Hanbel gibi hadis alimleri tarafından Ebu’d-Deda ve Ebu Hureyre’den nakledildiğine göre Hz. Peygamber şeytanı da görmüştür. Hadis şöyledir: Peygamberimiz (s.a.v) şöyle buyurdu: ‘’Cin taifesinden bir ifrit dün gece namazımı bozmak için ansızın üzerime hücum etti. Fakat Allah (c.c) beni ona galip getirdi de hemen boğdum. Sabah olunca hepiniz göresiniz diye Mescid ’in direklerinden birisine bağlamak istedim. Ancak kardeşim Süleyman’ın (a.s) şu duasını hatırladım:’’ Ya Rabb! Bana mağfiret et ve bana öyle bir mülk ver ki, o benden sonra hiçbir kimseye layık olmasın. Şüphesiz bütün dilekleri ihsan eden Sensin, Sen’’ (Sad 35)
Kısaca bunları yazabildim yorum sana aittir. Saygılar