Günâhı Önemsiz Saymanın Ne Demek Olduğu Çok Kimse Tarafından Bilinmemekte, Bu Yüzden Günâhkârlara Kâfir Denmektedir. Meselâ, “İçki İçmeye Devam Eden Kimse Harâm Olduğuna Önem Verse, İçmez, Açık Gezen Kadın Bunun Harâm Olduğuna Önem Verse, Kapanır. O Hâlde Bunlar, İşlediği Günâhlarına Üzülmedikleri Yani Harâmı Önemsiz Saydıkları İçin Kâfirdir!” Demek Yanlıştır.

Üzülmeyen, Önem Vermeyen Kâfir Olur Ama Üzülmek, Önem Vermemek Ne Demektir? Meselâ Namazını Kılan Bir Kadın, Açık Gezmenin Günâh Olduğunu Biliyorsa, “Kapanmak Allah’ın Emri, Kapansak İyi Olur Ama Bu Zamanda Kapanamıyoruz.” Derse, Bu Kadına Kâfir Denmez. Bunun Gibi İçki İçen Kimse de, “İçki Harâmdır Ama Alıştık ve Bırakamıyoruz.” Derse, Bu Kimseye Kâfir Denmez. Aksine, Hiç İçki İçmeyen Biri, “Bir Bardak Şarap İçmek Günâh Sayılmaz.” Dese Küfre Girer yâhut “Herkes Açık Geziyor Ne Oluyor? Biz de Geziyoruz; Herkes İçiyor Biz de İçiyoruz, Sarhoş Olmadıktan Sonra Ne Zararı Olur?” Diyerek Harâmı Önemsiz Saymak Küfür Olur.

Hakk Teâlâ’nın Gazâbı Günâhlar İçerisinde Saklıdır. Bir Günâh Yüzünden Büyük Azâba Marûz Bırakabilir. Yüz Bin Sene İbâdet Eden İyi Bir Kulunu, Sonsuz Olarak Cehenneme Koyabilir. Meselâ Yüz Bin Sene İtaât Eden İblis, Kibirlenerek Secde Etmediği İçin Sonsuz Olarak Cehennemlik Oldu. Âdem Aleyhisselâm’ın Oğlu, Bir Adam Öldürdüğü İçin Ebedî Cehennemlik Oldu. Her Duâsı Kabûl Olan Belâm-ı Baura, Bir Günâha Meylettiği İçin Îmânsız Gitti. Karun Zekât Vermediği İçin Malı ile Helâk Oldu. O Hâlde Her Günâhtan Kaçmaya Çalışmalıdır. Bir Hadîs-i Şerifte, “Çok Az Bir Günâhtan Kaçınmak, Bütün Cin ve İnsanların (Nâfile) İbâdetleri Toplamından Daha İyidir Buyuruluyor. Her Günâh, Allahû Teâlâ’ya İsyân Olduğu İçin Büyüktür Fakât Bâzısı, Bâzısına Göre Küçük Görünür. Bir Küçük Günâhı Yapmamak Bütün Cihânın Nâfile İbâdetlerinden Daha Sevâptır Çünkü Nâfile İbâdet Yapmak Farz Değildir. Günâhlardan Kaçınmaksa Farzdır. [Rıyad-un-Nasihîn]

Günâh İşleyince de Ümitsizliğe Kapılmamalı, Hemen Tevbe Etmelidir. Mü’min Hem Allah’ın Rahmetinden Ümidini Kesmemeli, Hem de O’ndan Çok Korkmalıdır. Hadîs-i Şerifte, “Mü’minin Kalbinde Korku ile Ümit Varsa, Hakk Teâlâ Celle Celâlühû Onu Umduğuna Kavuşturur, Korktuğundan da Emîn Eder.” Buyuruldu. Yani Bir Mü’min Allah’ın Azâbından Korkar, Rahmetinden de Ümidini Kesmez, Harâmlardan Kaçıp İbâdetlerini Yapmaya Çalışır ise Cennete Gider.

İnsan Ne Kadar Büyük Günâh İşlerse İşlesin, Allah’ın Rahmetinden Ümidini Kesmemelidir. Hattâ Azılı Bir Kâfir Bile Tevbe Edip, “Lâ İlâhe İllallâh Muhammedün Rasülullah” Dese, Bütün Günâhları Affolur, Tertemiz Bir İnsan Olur. Yani Dünyâda iken Allah’ın Affetmediği Günâh Yoktur. Tevbe Edince Şirki Yani Kâfirliği de Affeder. Öldükten Sonra Artık Kâfirlere Af Yoktur. Kur’an-ı Kerîm’de, “De ki; Ey Çok Günâh İşlemekle Haddi Aşan Kullarım. Allah’ın Rahmetinden (Bizi Affetmez Diye) Ümidinizi Kesmeyin! Çünkü Allah (Îmân Ehlinin) Bütün Günâhlarını Hiç Şüphesiz Affeder. Elbette O, Sonsuz Mâğfiret Sahibidir. [Zümer 53]” Buyuruluyor.

Allahû Teâlâ’nın Rızâsının ve Gazâbının Hangi İşte, Hangi Sözde Olduğunu Bilmeyiz. Bu Bakımdan Hiçbir Sözü, Hiçbir İyiliği ve Kötülüğü Küçük Görmemelidir. Cenâb-ı Hakk, Rızâsını İyilikler İçerisinde, Gazâbını da Günâhlar İçerisinde Saklamıştır. Önem Verilmeyen Bir Günâh, Allahû Teâlâ Hazretlerinin Gazâbına Sebep Olabilir. Onun İçin Sözümüze Dikkat Etmeliyiz. Atalarımız, “Söz Var İş Bitirir, Söz Var Baş Yitirir!” Demişlerdir.

İbâdet Yapmamak, Günâhlardan Kaçmamak İnsanın Kalbini Karartır, Zamanla Küfre Sokar, Kâfir Olur. Günâhların Hepsi Allah’ın Emrini Yapmamak Olduğundan Büyüktür. İbni Münkedir Hazretleri Ölüm Döşeğinde Ağlıyordu. Sebebini Sordular, “Kasten Büyük Bir Günâh İşlemedim. Önemsiz Saydığım Küçük Bir Günâh, Allah’ın Gazâbına Sebep Olduysa Diye Korktuğum İçin Ağlıyorum...” Dedi. İşte Böyle Korkular Müslüman’ın Kurtuluşuna Sebep Olur. Çünkü Hadîs-i Şerifte, “Hakk Teâlâ Hazretleri Kıyâmette Buyurur ki; Dünyâda iken Bir Gün Beni Hatırlayıp Ânanı, Benden Bir Kerecik Korkanı, Cehennemden Çıkarın!” Buyuruldu.