Lütfen bazı insanları kendinize benzetmeyin!

Bırakın bazıları da farklı düşünsün. İnanın bir cemaatin içinde farklı düşünenler ne kadar çoksa, o cemaat o kadar gelişir ve güzelleşir.

Hatta bazı insanları bırakın hiçbir cemaate veya kuruluşa girmesin. Bırakın ümmetin, milletin ortak malı olsun. Bunları dışlamayın. Benim adamım diye de sağa sola caka atmayın.

Bir cemaatin içinden cemaatin hatalarını, kusurlarını görmek zordur. Ama dışarıdan görmek daha kolaydır. Belki bazen insafsızcadır. Ama ne olursa olsun dışarıdan gelen eleştiriler cemaati yıkmaz, bilakis cemaate güç katar.

Ben, ilkesel olarak cemaatlerin sayısının çok olmasından yana mutluluk duyan biriyim. Bana göre her bir cemaat diğer bir cemaatin bir yardımcısıdır.

Ancak bir cemaat kendisini cemaatler üstü görmeye başlarsa ya da müntesiplerini fabrikasyon ürünler gibi yetiştirmeye ve diğer cemaatleri dışlamaya aşılarsa ona da karşı dururum.

Hiçbir şahıs layüsel olmadığı gibi hiçbir cemaat de layüsel değildir.

Nedense bazıları; ümmete, millete ve her kesime hitap eden bir hoca, bir davetçi, bir alim gördü mü onu da kendi cemaatinin rengiyle boyamak istiyor. İşte bunu yapmayın. Zira onun ortada kalması herkes için hayırdır. Sizin eleman oldu mu belki artık siz ondan istifade edersiniz ama başkaları ondan istifade edemez. Onu görenler, bu hoca falan cemaatin adamıdır diye bakar ona...

Her cemaatin kendisine ait bir rengi, bir kokusu, bir tadı var. Hepsi de ayrı ayrı güzeldir.

Sizce tek bir çiçek veya tek bir ağaçtan polen toplayan arının balı mı güzeldir yoksa her çiçekten ve her ağaçtan polen toplayan arının balı mı güzeldir?

Kestane balı kestane kokar. Çam balı çam kokar. Ama yayla balı tüm tabiat (ümmet) kokar.

Bırakın bazı hocalardan da kestane tadı gelmesin...

Sanırım mesele izaha kavuştu. Fazla söz, fazla yemek gibidir.