[I]"Ey insanlar! Yeryüzünde bulunan maddelerin helâl ve temiz olanlarından yiyin; şeytanın peşinden gitmeyin, çünkü o apaçık düşmanınızdır. O size ancak kötülüğü, çirkinliği, Allah hakkında bilmediğiniz şeyler söylemenizi buyurur."[I]

"Ey iman edenler! Hep birden barışa girin. Sakın şeytanın peşinden gitmeyin; çünkü o, apaçık düşmanınızdır."

Böylece ikisini de ayartmış oldu. Ağacın meyvesini tattıklarında ayıp yerleri kendilerine göründü. Ve cennet yapraklarından üzerlerini örtmeye başladılar. Rableri onlara, "Ben size o ağacı yasaklamadım mı ve şeytanın size apaçık bir düşman olduğunu söylemedim mi?" diye seslendi.

Çünkü savurganlar şeytanların dostlarıdır. Şeytan da rabbine karşı çok nankördür.

Bütün bu ayetlerden anlayabileceğimiz üzere, iblisin veyahut herhangi bir şeytanın saygı duyulması gereken hiçbir yönü yoktur, insanların yegâne düşmanıdır. İbadet ederken bile bundan böbürlenen kibirli bir cin, Allah'a nankörlük ettikten sonra nasıl saygı duyulabilir bir konumda olur?