HATIRLA

Çocukken hiç sevgi görmemiş olmamız mümkün değil. Yoksa hayatta kalamazdık. Mutlaka biri, birileri vardı hayatımızda sevildiğimizi bize hissettiren.
Bu bir büyükanne, büyükbaba veya öğretmen, komşu, hatta bakkal amca bile olabilir. Hatırla!

Sadece yaşadığımız olumsuz duygular baskın geldiği için unuttuk bu sevgiyi. Damağımızda az da olsa tadı kalmıştır, hatırla!

Bugün yetişkin olarak kime, neye sevgiyle bakabiliyorsun? Bir bebeğe, bir çiceğe?
İşte bu sevginin sende de olduğunun bir işaretidir. İçine dön bak. Senin öz'ün zaten SEVGİ. unuttun sadece. Hatırla!

Aynaya baktığında, göz bebeklerinden sana bakan, işte o çocuk orda. Hatırla!

O sabırla sevilmeyi ve kucaklanmayı bekliyor senin tarafından.
Bugün sahip olduğun yeteneklerini ve tüm güzel özelliklerini o çocuk sayesinde elde edebildin. Tüm zorluğa rağmen dayandı
ve sana neler neler verdi. Merhamet, güven, sadakat, sevinç hepsi onun o masum saf kalbinden geldi. Hatırla!

Şimdii onu sarıp sarmalama zamanı, onun ebeveyni olmak zamanı.
Ona teşekkür edip, onu sevme zamanı, ona sarılma zamanı...

"Sevgi, eğitici bir kuvvettir."