şu işe en baştan başlayayım usulünce,
öncelikle 99 esma ile tövbemi yapayım, namazlarımı ve üzerime olan farzları eksiksiz yapmaya başlayayım.

Zira onlarca kez tamam diyorum, namaz kılmaya başlıyorum, 1,2,3 gün derken birşey oluyor pat bi soğukluk ve namazı boşluyorum. Ha kıldım ha kılıcam derken vakit geçip gidiyor, içim huzursuz ama sonuçta kılmıyorum. 5 taşıyıcı kolonu dikmem lazımken binaya ben malzemeden çalıp 2-3 kolon dikerek binayı inşa etmeye uğraşıyorum. Bunun dışında kimsenin karısında, kızında, kazancında, malında, mülkünde gözüm yoktur, kimsenin kalbi kırılmasın diye çoğu zaman haklıyken bile susmayı tercih eder münakaşaya girmekten imtina ederim. Elimden geldiğince insanlara yardım etmeye, az da olsa sadaka vermeye gayret ederim. İyi bir insan olduğumu düşünüyorum kendimce ama iyi bir insan olmakla iyi bir ümmet ve iyi bir kul olmak arasında dağlar kadar fark var, değil mi?