Cocuk terbiyesi ve kişiligi %70 olarak 2 yaslarina kadardir. %90 lik kismi ise 6-7 yaşlarina kadardir. Herseyi ruhuna aileden ve cevreden canli fotograf gibi alir.
Bu hakikati bilmeyen ebeveynler onlari bebek veya cocuk zannederek sorumluluk vermez. Ceza veya mukâfatla terbiye etmez.
Cocuk bu yastan sonra cok cok zor olarak terbiye olur.
Zamane ebeveynler ve " medeni" kanunlar ise sorumluluk ve ceza ve mukafat terbiyesini uygulamak yerine cocuga her istediklerini yaparak terbiye edeceklerini ZANNEDER.
Ozellikle aileyi yuvayi ayakta tutan kiz cocuklarini iyi terbiye edemeyip ve şimarttiklari ićin , zamanin sillesini yiyeceklerdir. Hâl-i alem buna sahitlik etmektedir. Ornekleri coktur.
Kiz.cocuklari ya yuva kuramuyor ya da kurdugu yuvayi muhafaza edemeyip boşanarak cabuk dagitiyor.

Zannederim japonya da cocuklar uzerinde yapilan arastirmada gunde 2-saatten fazla telefon,tablet, bilgisayar ile vakit geciren ve ozellikle oyun oynayan cocuklarda beyin kilitlenmesi , dinledigini veya okudugunu anlamama ve unutkanlik tesbit etmisler.

Sanal dunyadan uzak gercek cocuklarla arkadaslik yapan oyun oynayan ve kitap okuyan cocuklarda ise anlama ve zekâ artışi ve okulda başari tesbit etmisler.

Zamani kaçıran Ebevynlerin kulaklari çinlasin. Geçmis olsun.