Olup biten her şeyin tek suçlusu benim!

Ne markette kasiyerin yüzüne bakabiliyorum bu yüzden, ne de aynalardan yansıyan suretime!

Ne bir diziyi seyretmeye yüreğim dayanıyor, ne de bir şarkıyı sonuna kadar dinlemeye. Bütün ayrılıkların, bütün çirkin sahnelerin, bütün cinayetlerin azmettiricisi benim, zanlısı ben!

Tek suçlusu benim yanlış giden ne varsa!

Diri diri modern çukurlara gömülen çocukların vebali benim omuzlarımda, üzerlerine kürek kürek iblis toprağı videolar atan, çığlıkları duyulmasın diye televizyonun sesini daha da fazla açan benim, kumanda benim elimde.

İtiraf ediyorum, suçlu benim!

Kimseyi umursamadan, yarının ne getireceğine aldırış etmeden kabulleniyorum bütün olup bitenleri. Ve dayanmıyor kalbim!

Üzerime alınıyorum bir kaza olsa, birinin ayağı bir taşa takılıp düşse, refüjdeki bir ağacın dalını kırılmış görsem, bir kadının ağlayışına şahit olsam, birini dalgın dertli görsem, biri küfretse, küsse ya da başka bir şey! Üzerime alınıyorum yolunda gitmeyen ne varsa!

Bu yüzden insanlarla çekişmelerimden soyundum, kavgalarda elimi dahi kaldırmıyor dilimi oynatmıyorum artık, yumruklarımı sıkmıyorum. İsteyen istediği kadar vursun istiyorum, öfkesini dindirsin. Yorulana kadar, parmakları kanayana kadar yumruklasınlar diye daha da tepkisizleşiyorum...

Bütün öfkelerin azmettiricisi benim çünkü, zanlısı ben! Cezama razıyım ve çok pişmanım!

Affetmek ve acımak en büyük ceza bana, hınç ve linç mükafat. Mükafatta dahi iki yüzlü, cezada bile içten pazarlıklıyım. Bu yüzden yanlış giden ne varsa, tek suçlusu benim.

Suçlayın beni, dışlayın, atın bir kenara leşler gibi! Ateş bile yakmaz temizlemez artık beni, soğuk üşütmez. Nice gülümsemenin katiliyim ben, nice tevbenin, nice hasretli bakışın, nice secdenin, nice tatlı kelamın, nice hakikatli cümlenin, nice gâyenin...

Suçlu benim evet!
Suçlu ben!