Ben Asofun soylediklerin yaptım.Her hafta Bakara sur.evde sesli dinliyor bazan haftada 2 kere.İbadetlerimi yapyordum ister oruc,ister namaz vacib ve mustahab(imkan dahilinde).Felak,Nas bide Ayetul kursi benim hayatımın ayrılmaz hisesi oldu.Neler denemedimki deyerli Papillon?Artik cok bıkmışdım,tukenmişdim herşeyden hatta hayatdan bile.Ne yapmak icin kalkışırdımsa hep perişanlık yaşıyordum.Bir yudumluk su icin gitsem deryalar kuruyordu.Mucadaele yapyordum.Sanki bir buyuk taş önumde durmnşdu.Gucum yetmiyordu.Deniyordum,asla vaz kecmiyordum belki bu sefer işlerim rast gider kendimi yine eli boş ,perişan buluyordum.Zaman geldi kendimi mucadileden bıkmış ve cok yorgun his etdim.Hayatdan bile bıkmışdım.Hayatımı duzene sokmaga kendi ailemin bile gucu yetmediyini göryordum.Onlarda bene yardım etmeye calışıyordular,ancak alınmıyordu.Araşdıryordum asla inanmıyordumki büyü insan hayatın bukadar etki altına tutar.Bilmiyorum belkide Allahın bir Lutfu idi bi kac şey araşdırdım ve denedim.İbadetlerime Ayetul kursiyi gunde 21 defa 40 gun okumayı ekledim sonra dahada artırdım.Okudukca gunden gune kendimde ve etrafımda deyişiklikler his etmeye başladım.Sanki Allah beni yöneldirdi duyumleri acmak icin.Bana öyle geliyorki Ayetul kursinin mubarek tesiri neticesinde buyu buldum.Kac yıllar buyu icin bakyordum bulamıyordum.A-Kursiyi okudukca sanki bana diyorlardıki ora bak!ora bak! yeri kalbime doğuyordu.İnanmıyordum! Duşundumki elbet kendim kendimi aldatyorum.2 ay filan kalbimde bu his olyordu.Birden neden denemeyeyim!Gece artik karanlık şu eşyayı acmaya başladım.Ancak karanlikda göremedim.Sabah oldu ailemle birlikde aramaya başladık.Cok heyacanlı idim.Ola bilsin de göremedim ve...annem buldu.Size şu olayı anlatmakda maksad şu ki belki böyle bir his sizinde kalbinize doğar.Dikat edin!İnşallah acil sizde bulub kurtulursunuz!Amin!