Bu işin aslı bir bürhandır. Keramettir. Yolun hak olduğuna burhan olarak zikirle birilikte icazet ile meydana konur. Bir gösteriş filan değil. ihlassızlık olsa o hal elde edilemez zaten. İşin aslı:
Hak tariklerden Rufai tarikatı şeyhi Seyyid Ahmed er Rufai hz. KS müritleri ile cihad dan dönerken Medine te ravzai mutahhar aya Peygamberimiz sav in kabri şerifine uğrar. Hepsi pür silah. hz Rufai orada dua eder ve uzat elini opeyim ceddim der. Öyle mahbubane mustakane tazarrukarane niyaz eder. Kabirden peygamberimizin desti şerifi çıkar. Rufai hz de Peygamberimiz in sav elini öper. Bunu gören müritler hayretle elinde n akılları gider biri başlatır hepsi kılıçları çıkarıp birbirini doğrar. Ortaklık kan revan. Şeyhin haberi yok. O hal kaybolunca arkasını döner de haberi olur öyle üzülür ve öyle bir dua eder ki Peygamberimiz sav temessul edip ona bir dua verir onu okur da müritler eski haline döner daha o dua ne zaman ama icazetle okunsa onlara kılıç vb. kesici alet tesir etmez. Rufai tarikatı yollarının hak olduğuna bunu kullanırlar hakları var ve asla yanlış bile değil gösteriş vb asla değil belki baki bir keramet ve mucize-i nebevidir.