Hakikaten muhteşem bir tesbit.

Bazen düşünürüm. Ya ahiret olmasaydı? Ya burada yasadiklarimizla ölüp yok olup gitseydik? Ya burası, sadece hastalıkların çekildiği elem dolu bir yurt olsaydı da, ötesi olmasaydı? Ya burası fakr-ü zaruret içinde bitirilen bir ömre yurt olsaydı da, yamalı bir hırka ile ölüp gitseydik? Ya sürekli hakkı gaspedilen, sürekli zulmedilen biri olarak bu aleme gözümüzü kapasaydık da, hakkımızı alacağımız bir adalet yurdu olmasaydı? Ya çektiğimiz bunca zahmetin rahmetini hiç göremeseydik? Öylesine pisi pisine ölüp gitseydik?

Gün boyunca sürekli tekrar ettiğim, ruhumu insiraha kavuşturan en mühim duygu ahiretin varlığıdır. Iyi ki ahiret var. Iyi Kİ burada sürekli hastalıkla inleyen gönüllerin huzur bulacağı bir yurt var. Iyi Kİ fakirlerin zenginlik içinde rahat edeceği ebedi bir yer var. Iyi Kİ zulme uğrayanların haklarının alınacağı bir adalet mülkü var. Iyi Kİ çekilen zahmetlerin semeresinin alınacağı bir mekan var.

Ama tabii bir de bütün bunların tersi var. Burada hastalıklar içinde inleyip, sürekli şekva ile geçirdiği ömrün sonunda eli bomboş gitmek de var. Sürekli fakr-ü zaruret ile tüketilen bir ömrün sonunda, isyan çiçeklerinin nesvu nema bulduğu bir ebedi hasaret de var. Zulme uğrayan mazlum konumunda olup da, Hakkı tanımadan geçen bir ömrün sonunda cep delik cepken delik huzura gitmek de var. "Sonu böyle olmamalıydı" dedirtmesin Yaradan.

Zaten dünyada yeterince hastalık çekmiştim. Burada rahat etmeliydim. Sonu böyle olmamalıydı. Zaten tek bir günüm tok geçmedi. Her günüm fakirlikle ağlamakla geçti. Burada hayal ettiğim her şeyi bulmalıydım. Sonu böyle olmamaliydi.

Burada zulme uğradım. Hep hakkımı gasbettiler. Hep acı çektim. Itildim, kakıldım, dövüldüm, horlandım. Sonu böyle olmamaliydi. Cennette reftare gezip dolaşmalıydım.

Ne kötü bir son değil mi? Allah bizi kötü sürprizlerden korusun. Hâlâ nefes alıp verebiliyorken bizi uyandırsın.