Hz. Peygamber İsrâ gecesinde ürktüğünde, kendisine Ebû Bekir’in sesiyle nida edilmiş ve Ebû Bekir’in sesine ünsiyet etmiştir.

Çünkü Hz. Peygamber ve Ebû Bekir, aynı topraktan yaratılmış, Hz. Muhammed öne geçmiş ve Ebû Bekir geride kalmıştır. ‘İkinin İkincisi.

Onlar mağarada iken arkadaşı ona ‘Üzülme, Allah bizimle beraberdir demişti.’ Böylelikle her ikisinin sözü Allah’ın kelâmı olmuştur.

kaynak : ibni arabi (r.a.) / Futuhat mekkiye -266