Tam namazdaki lezzeti yakalayacakken önümdeki klimanın üstündeki uyarılarla dünyaya geri döndüm. Klimalara dokunmayın! Kafamı oradan çevirdim. Bir hat vardı. Kulağım imamda, gözüm ise hattı okumada idi. Orayı çözemeyince saate baktım. Dakikalar tik tak tik tak akıyordu...

Yaklaşık 60 metrekarelik bir camide duvara asılan malzemeleri saydım. Ne ararsanız vardı. Üşenmeden saydım. Altmış civarında eşya asılıydı. Kimisi ihtiyaç olabilir. Ama çoğu fuzuli idi.

Cami tertipsiz ya da kirli değildi ama çevre kirliliğine, ibadet kirliliğine, huşu kirliliğine neden olan ve göz zevkine zarar veren bir sürü detay vardı.

Mesela camide dört beş tane duvar saati vardı. Kıble tarafında, sağda solda, çıkışta, girişte...

Mesela A dört kağıdı ile duyurular vardı. On, on beş civarında muhtelif duyurular.

Mesela üç dört tane takvim vardı.

On civarında ayet veya hadis tabloları vardı.
On civarında ufo ve vantilatör vardı.
Onlarca rahle dağınık bir şekilde duruyordu.
Klimalara dokunmayın uyarılarının olduğu ilanlar vardı. Korona ile ilgili bir sürü uyarı notu vardı. Boş bir duvar yok gibiydi.

Cami değil de tablo dükkanı, saat dükkanı, uyarılar dükkanı, ufo, klima dükkanı, vantilatör dükkanı gibiydi.

Camilerde esas olan sadeliktir. Özellikle kıble yönünde dikkat dağıtıcı çok şey var.

Sayın hocalarımdan özellikle rica ediyorum. Caminize bu dediğim gözle bir bakın. Ne kadar fuzuli şey olduğunu o zaman göreceksiniz. En azından kıble tarafını mümkün olduğu kadarıyla boş tutalım.