imas hocanın da alıntı yaptığı yerlerden teyid maksatlı bikaç alıntı ile başlayacam:
Kim, sürü (çoban) köpeği, av köpeği veya tarladaki ürünü koruyanköpek dışında bir köpek edinirse, her gün için onun sevabından bir kîrât eksiltilir." Müslüm

Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyururlar:

“İçinde köpek ve canlı resmi bulunan eve melekler girmez!” (Buhârî, Bed’ü’l-Halk, 7)

Hz. Âişe (r.a) şöyle anlatır:

Cebrail (a.s), Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’e belli bir saatte geleceğini vaad etmişti. Vakit gelmiş, fakat Cebrail (a.s) gelmemişti. Allah Rasûlü (s.a.v) elinde bulunan sopayı yere attılar ve:

“Allah da rasûlleri de vaadlerinden caymazlar!” buyurdular.

Sonra etrâfa bakınmaya başladılar. Bir de ne görsünler; sedirin altında bir köpek yavrusu! Bunun üzerine:

“−Ey Âişe! Bu yavru buraya ne zaman girdi?” diye seslendiler.

Ben de:

“−Allah’a yemin ederim ki bilmiyorum.” dedim.

Emir verdiler, köpek yavrusu evden çıkarıldı. Cebrail (a.s) da hemen geldi.

Rasûlullah Efendimiz (s.a.v):

“–Bana söz verdin, ben de bekledim ama gelmedin.” dediler.

Cebrail (a.s):

“–Gelmemi, evinizdeki köpek engelledi. Biz melekler, içinde köpek ve sûret bulunan eve girmeyiz.” cevabını verdi. (Müslim, Libâs 81, 82. Ayrıca bkz. Buhârî, Bed’ü’l-halk 7, Libâs 94; İbn-i Mâce, nesai
Ebû Hüreyre radıyallahu anh'den rivayet edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

"Yanlarında köpek ve çan bulunan bir topluluğa melekler arkadaşlık etmez."

Müslim, Libâs 103. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Cihâd 46, Libâs 40; Tirmizî, Cihâd 25; Nesâî,

köpegin salyasi necistir. safide kılları da. evde köpek beslemek haramdır ve meleklerin girmesine engeldir. köpeğin salyasi beslenen evde heryere bulasiyor herseyi necis eder. köpek kedi gibi değil. kedinin salyasi da sidigi de dinen temizdir.

evde köpek besleyenler. necaset içinde sufli cinlerle seytanlarla yaşıyorlar evlerine melekler girmiyor. rahmetine mahrumlar . hadisin mefhumu muhalifi ile gazabi ilahiye muhataplar.
köpegin sadakatindan dolayi bu mubarek hayvanı doğal ortamından alıp sırf nefsani sebeplerle eve haosediyorlar. Bu psikolojik bir hastalık. insanlardan kacisin sembolü. insanda bulamadığı sadakati onda bulduğu için egosunu tatminin bir yolu. köpek beslemek bencil duygularına kurban aramaktur sevgi değil hastalık. Bu özgür ortamından kopartılip esir edilen mübarek hayvana karşı nerde hayvan hakları savunucuları. samimiyetsuzlik.müzik dinleme hastaldığı vardı şimdi bu da yavaş yavaş yayılıyor. sokaklar evsiz aç insanlarla doluyken. çöpten ruzkini cikarana fakire yardım yok da kūrku sırtında gezen yemek ev derdi olmayan mubarek hayvanat ev yemek banyo bile sunmak hem gaflet hem vicdansizlik. Bu hasta insanlar tedavi edilmeli. köpekler doğal ortamına salinmali esaretten kurtarilmali. Hindistan'da in ege tapmak da böyle başladı. önce yola yatan hayvanı kaldirmadilar sonra saygı duygular.... Otuz sene önce dağdan şehire inmeyen köpeklerI şehirde biri görse bu ne yobazlik derdi. ne de olsa bu millette köpeklerin atamuz olduğuna dair eski Türk efsaneleri dolaşır ya Avrupa'dan çok sahip çıkmaya başlayanlar var belki heykel dikip tapinirlar yakında. kim cesaret eder yola yatmış bir iti kaldırmaya.Geçen sene markantalya avm önünde köpeği oksayip öpen bir kız gördüm. çok manidar. yine bilen bilir orayı az asagida kışın musellem Camisi avlusunda köpekle konuşan bir evsiz konuşmasına şahit oldum bir gece çok aglatmisti. keşke senin yerinde olsam diyordu. o şahsi tanırım vallahi taşıdığı yürek kadar çoğunda yok. rt parçası taşıyor çoğu zaten ateşte yanmalik.
hava yönü dedim amma o kısım az oldu çoğu fikri ve vicdani yönü. varsa ekleyin.
biz köpekleri severiz düşman değiliz bu biline olamayız zaten dinin bakış açısı neyse o. lakin Hz İsa'ya ifrat ve tefriti muhabbetten ibnullah ve peygamber değil diyen olduğu Hz Aliye de ifrat ve tefriti muhabbetten kafir diyen hariculer ve peygamber yerine koyan sialarin mufritleri gibi bu hastalık her yerde devam ediyor ki korkarım bir topluluk çıkıp itlere tapar. eee atasini tanımayan it peşinde koşar demiş atalar buna dahi sumulu var. köpekleri hor hakir gördüğümüz yok. eskiden beri neden necis denilire cevabı buyurun:
Nokta
Arkadaş! Esbab ve vesaiti insan kucağına alıp yapışırsa, zillet ve hakarete sebep olur. Meselâ, kelp, bütün hayvanlar içerisinde birkaç sıfat-ı haseneyle muttasıftır ve o sıfatlarla iştihar etmiştir. Hattâ, sadakat ve vefâdarlığı darb-ı mesel olmuştur. Bu güzel ahlâkına binaen, insanlar arasında kendisine mübarek bir hayvan nazarıyla bakılmaya lâyık iken, maalesef, insanlar arasında mübarekiyet değil, necisü’l-ayn addedilmiştir. Tavuk, inek, kedi gibi sair hayvanlarda, insanların onlara yaptıkları ihsanlara karşı şükran hissi olmadığı halde, insanlarca aziz ve mübarek addedilmektedirler.
Bunun esbabı ise, kelpte hırs marazı fazla olduğundan esbab-ı zahiriyeye öyle bir derece ihtimamla yapışır ki, Mün’im-i Hakikîden bütün bütün gafletine sebep olur. Binaenaleyh, vasıtayı müessir bilerek Müessir-i Hakikîden yaptığı gaflete ceza olarak necis hükmünü almıştır ki tâhir olsun. Çünkü hükümler, hadler, günahları affeder. Ve beynennâs tahkir darbesini, gaflete kefaret olarak yemiştir.
Öteki hayvanlar ise, vesaiti bilmiyorlar ve esbaba o kadar kıymet vermiyorlar. Meselâ, kedi seni sever, tazarru eder-senden ihsanı alıncaya kadar. İhsanı aldıktan sonra öyle bir tavır alır ki, sanki aranızda muârefe yokmuş ve kendilerinde sana karşı şükran hissi de yoktur. Ancak Mün’im-i Hakikîye şükran hisleri vardır. Çünkü, fıtratları Sânii bilir ve lisan-ı halleriyle ibadetini yaparlar-şuur olsun, olmasın. Evet, kedinin mırmırları "Yâ Rahîm, yâ Rahîm, yâ Rahîm"dir. Kaynak Mesnevi i nuriye