Bende aynı düşünce ve hissiyatı paylaşmaktan çok mutluluk duydum gerçekten
Cennet cennet dedikleri birkaç köşkle birkaç huri İsteyene ver sen anı, bana Seni gerek Seni.
En güzel anlatan dizelerden biri olsa gerek

Ben dünyayı sürgün olarak görüyorum, Hakikî Mahbub'tan ayrı düştüğümüz bir gölgelik. İmtihanlarla, çeldirici süslerle dolu..
Maalesef ölümün hakikatini bilmediğimiz zaman ölümü korkulan bir son olarak görüyoruz. Dünyayı bırakmamak için cırmalıyoruz adeta Halbuki bir ebedilik yurdu ve Rabbe kavuşmak var.. Dünya ile kıyas edilebilir mi hiç? Ölümden gülümseyerek bahseden çok azdır kimi hatırlamak dahi istemez, kimi hatırlar ama belki de kendini hazır hissetmez amel anlamında. Kimi de hiç çıkarmaz aklından. Amelimiz şüphesiz yetersiz ama yinede ümitvarız, ölümü gülerek karşılamayı Allah hepimize nasip etsin, bizi emanette emin kılsın. Kalbi selim ile huzuruna varmayı, kulum Ben senden razıyım nidasını işitebilmeyi nasip etsin..
Ölüm vakti geldiğinde aynen dediğiniz gibi bıraktıklarımızı değilde amellerimizi düşünürüz. Ölüm anı yalnızlığı iliklerimize kadar hissederiz, dünyalık mahbublarımızın ismi bile geçmez aklımızdan. Keşke daha çok salih amel işleseydim diye yapamadıklarımızı düşünürüz.. O yüzden sayılı dakikalarımızı iyi değerlendirmeyi nasip etsin Mevla Ve gerçekten sırf Onun rızası için yaptığımız amellerde kabirde ve sonrasında yoldaş olur, arkadaş olur bize, Allah kulunu asla yalnız bırakmıyor Müstakim olanı korur Allah..
Ben ölümden konuşmayı seviyorum, çünkü insanı derinden sarsıyor, ne kadar hatırlarsa dünyalık emellerinin boş olduğunu daha iyi idrak ediyor, İbret alıyor her hadiseden. Forumda @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] ile mütemadiyen ölümden konuşuruz, hatırlarız.. Bu aralar görünmüyor ama şimdi de sizle konuşmak hatırlamak nasipmiş

Bu arada aklınıza gelen dua çok güzel, Ya Rabbim elim boş gelmeyim huzuruna, biraz daha salih amel işleyeyim, yani bir mahcubiyet hissedilen, aslında çok samimi bir dua, kabul olmuş ki hala devam