vesile en çok hata yapılan noktalardan biridir.

vesileyi hiçe saymak ifrat, vesilenin ötesini görmemek ise tefrittir.

bir sıkıntımız için Allah'a ﷻ dua ettiğimizi düşünelim. dua, kalp aynamızı güneşe çevirip, güneşten ışık istemek gibidir. güneş, kendisine yönelen ve ışık isteyen aynayı reddetmez ve mutlaka ona ışığını gönderir. ancak ayna kirli ve kapkara ise ışığın aynaya aksetmesi mümkün olmayacaktır.

eğer dua ederken Allah'ım ﷻ "falanca sevgili kulunun yüzü suyu hürmetine ver" dersek, bu sefer güneşin ışığı o anılan zatın kalp aynasından yansıyıp bizim yüzümüze vuracaktır. işte böylece kendi kirli kalbimizin engelinden kurtulmuş olduk.

bu noktada iki tehlikeli durum ortaya çıkmaktadır.

eğer kalbi kirli olan kişi, "ben evliya falan tanımam. kendim Allah'a ﷻ dua ederim" derse, bu durumda kendi kalp aynası ile güneşe yönelmiş olur. ancak aynası da kirli olduğu için güneşten mahrum kalır.

ikinci durumda ise başka bir aynadan ışığa kavuşan kişide, aynanın güneşin yansıtıcısı olduğunu unutma ve aynayı bizatihi kaynak sanma yanılgısı baş gösterebilir. halbuki evliya dediğimiz kişinin dahi, kalbi temiz bir insan olmaktan öte bir vasfı yoktur. o da aynen bizim gibi bir insandır.

sonuç: evliyayı asıl kaynak bilenler yoldan çıkarlar. inkar eden ve onlardan yüz çevirenler ise karanlıkta kalırlar. kendi kalp aynan pırıl pırıl olup, güneşi koynuna almadığın müddetçe, vesileye yani temiz bir aynaya muhtaçsın; unutma...

"yok ben Kur'an okurum, kendim Allah'a ﷻ giderim"

buyur meydan senin.... dediğini yap ve bize de göster elde ettiklerini...ilmini, irfanını, marifetini...laf ebeliği yapmayacaksın, marifetini göstereceksin...

evliyayı asıl kaynak bilenler= sağ sapma, hristiyanlık, şia

evliyayı inkar edenler= sol sapma, yahudilik, selefi/vahhabi/ışid'