Sadece kendi içinde ruh, tamamen sapkın olan bilinçten başka bir şey değildir. Fakat aynı bilinç, unsurlarla çevrili olarak bir sınırlamaya yakalandığında, bu esaret durumunda buna ruh denir.

Çinliler ruhu tarif ederken bir arı benzetmesini kullanırlar. Semboliktir ve öğrencisi arı gibi olan gözü gerçekten gösterir. Başka bir deyişle, ruhun doğası gözün doğasında incelenebilir. Göze maruz kalan her şey bir an için ona yansır. Göz döndüğünde, yansıma artık içinde değildir. Sadece bir an için almıştı.,

Ruhun doğası böyledir. Gençlik, yaş, güzellik, çirkinlik, günah veya erdem, tüm bunlar fiziksel veya zihinsel varoluş sırasında kendisine maruz kaldıklarında ruhun önündedir. Yansımayla ilgilenen ruh, yansıyan nesnenin çektiği ve ona bağlı olduğu bir zaman olabilir. Fakat ruh geri döner dönmez ondan da kurtulur. Hindustani şair Amir Minai, 'Ne kadar hızlı dünyevi bağlarla bağlıysam, onları kırmak biraz zaman almayacak. Tarafları değiştirerek onları kıracağım. '

Fiziksel veya astral düzlemdeki her deneyim ruhtan önceki bir rüyadır. Bu tecrübenin gerçek olması cehalettir. Bunu yapar çünkü kendisini göremez; göz herşeyi görürken, kendisi değil. Bu nedenle, ruh kendisini gördüğü her şeyle özdeşleştirir ve sürekli değişen vizyonunun değişmesiyle kendi kimliğini değiştirir.

Ruhun doğumu, ölümü, başlangıcı ve sonu yoktur. Günah ona dokunamaz, erdem de onu yüceltemez. Bilgelik açamaz ve cehalet onu koyulaştıramaz. Her zaman ve her zaman olacak. Bu insanın varlığıdır ve diğer her şey onun ışığıdır. Ruhun açılımı, alt uçakların bağlarından koparak sona eren kendi gücünden gelir. Doğa tarafından özgürdür ve esaret altında özgürlük arar. Dünyanın tüm kutsal varlıkları ruhu özgürleştirerek öyle olmuştur ki, özgürlüğü hayatta var olan tek nesne olmuştur.