Havas Okulu - Tekil Mesaj gösterimi

Dire Vengeful · 03.06.20, 22:37

Allah (C.C.) önce Cennetin süslenip getirilmesini emreder. Ondan gelen çok temiz ve çok güzel hafif bir esinti olur. Kokusu beşyüz yıllık mesafeden hissedilir. Kalpler huzura kavuşur, nefisler hayat bulur. Ancak, dünyada kötü amel işleyenler bu kokuyu duyamayacaklardır. Bu esnada cennet getirilip Arş’m sağ tarafına konulur. Daha sonra Allah (C.C.), cehennemin getirilmesini emreder. Cehehhem, etrafa korku ve dehşet saçar ve kendisini götürmeğe gelen görevli meleklere der ki:
“Bilir misiniz ki, Allah (C.C.) mahlûkatı yarattı. Ona âsi olanlara benimle azab eder!”
Melekler de cevap verirler:
“Hakk Teâlâ Hazretlerinin şânına yemin
ederiz ki, Rabbinin emrine isyan edenlerden
intikam alman için onları sana sevkeder. Sen
işte böyle bir gün için yaratıldın.”

Daha sonra onu alıp getirirler. Dört ayak üstüne yürüyerek gelir.
Yetmiş bin bağı vardır. Her bağda yetmiş bin halka vardır. Dünyanın
bütün demirleri bir araya toplansa o halkalardan bir tanesine bile denk olamaz. Her halkanın üzerinde yetmiş bin zebani vardır. Eğer o zebanilerden bir tanesine bile dağlan yerle bir etmesi emrolunsa, buna gücü yeter ve
onu dümdüz eder. Dünyayı sallayıp yere vurması emredilse, bunu
da rahatça yapacak güce sahiptir. Cehennemin şiddetli bir soluk alışı,
Gürültüsü, Kıvılcımlan ve yükselerek her tarafı kaplayan dumanı vardır. Bu öyle bir dumandır ki, bütün etrafı karartır. Mahlûkat ile arasındaki uzaklık bin yıllık bir mesafeye inince, zebanilerin elinden kurtulup halkın beklediği yere gelir.Onun tehdit edici bir sesi, Şiddetli sarsıntısı, Mahvedici bir gücü vardır.
Bütün mahlûkat, bu dehşet verici manzara karşısında büyük bir korkuya kapılırlar ve:
“Bu nedir?” Diye sorarlar.
Onlara cevap verilir:
“Bu Cehennemdir.
Onu buraya sevkedip getiren zebanilerin elinden kurtuldu. Onu yakalamağa güç yetiremediler.”
Cehennemin dehşetinden herkes irkilir ve müthiş bir korkuya kapılırlar.
Hatta peygamberler bile en yakınlarını unuturlar.
Meselâ Hz. İbrahim, Hakk yoluna kurban etmek istediği oğlu İsmail Aleyhisselâm’ı unutur.
Hz. Musa, kardeşi Harun Aleyhisselâm’ı unutur.
Hz. İsa, kendisini babasız olarak dünyaya getiren Hz. Meryem’i unutur.
Onlardan herbiri sadece:
“Yarabbi! Nefsî, nefsî.
Allah’ım beni kurtar. Bugün senden daha başka bir şey istemiyorum.” der.
Ancak, Hz. Muhammed (S.A.V.) Efendimiz şöyle diyecek:

“Yarabbi! Ümmetimi selâmete erdir, onları kurtar.”