Ağlayarak tövbe elbette daha iyi olur ama nefs o kadar hilekar ki ağlamak bile hile olabilir Allah'a karşı. En hakiki tövbe kişinin kendi sözleri ve en samimi sözleri ile tövbe etmesidir, bu sözler bazen öyle sözler olabilir ki başka bir insan işitse o kişiyi imansızlıkla suçlayabilir ama öyle değildir.

Samimi, kişinin kendi sözleri ile itiraf ve saçma sapan gibi gelse bile o sözler ile Allah'a yöneliş(tecrübem ile sabit).

Fakat tövbe de en kritik şey mutlak ve geri dönüşsüz bir daha asla ama asla yapmayacağım Allah'ım dememek lazım. Öyle bir sözü bozmanın bedeli çok ağır ve geri dönüşü zor oluyor. Yine aynı mutlakiyetle tövbe etmeli ama Allah'ım bir daha asla yapmamak üzere dememeli.