بشنیده​ام که عزم سفر می​کنی مکن
مهر حریف و یار دگر می​کنی مکن

تو در جهان غریبی غربت چه می​کنی
قصد کدام خسته جگر می​کنی مکن

از ما مدزد خویش به بیگانگان مرو
دزدیده سوی غیر نظر می​کنی مکن

ای مه که چرخ زیر و زبر از برای توست
ما را خراب و زیر و زبر می​کنی مکن

چه وعده می​دهی و چه سوگند می​خوری
سوگند و عشوه را تو سپر می​کنی مکن

کو عهد و کو وثیقه که با بنده کرده​ای
از عهد و قول خویش عبر می​کنی مکن

ای برتر از وجود و عدم بارگاه تو
از خطه وجود گذر می​کنی مکن

ای دوزخ و بهشت غلامان امر تو
بر ما بهشت را چو سقر می​کنی مکن

اندر شکرستان تو از زهر ایمنیم
آن زهر را حریف شکر می​کنی مکن

جانم چو کوره​ای است پرآتش بست نکرد
روی من از فراق چو زر می​کنی مکن

چون روی درکشی تو شود مه سیه ز غم
قصد خسوف قرص قمر می​کنی مکن

ما خشک لب شویم چو تو خشک آوری
چشم مرا به اشک چه تر می​کنی مکن

چون طاقت عقیله عشاق نیستت
پس عقل را چه خیره نگر می​کنی مکن

حلوا نمی​دهی تو به رنجور ز احتما
رنجور خویش را تو بتر می​کنی مکن

چشم حرام خواره من دزد حسن توست
ای جان سزای دزد بصر می​کنی مکن

سر درکش ای رفیق که هنگام گفت نیست
در بی​سری عشق چه سر می​کنی مکن




[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] good