Alıntı:
mormocha Nickli Üyeden Alıntı
Merhaba ben yaklaşık 10 yıldır ara ara azalan çoğalan bir depresyondayım. 1 buçuk yıldır az da olsa zikir dualar okuyorum. Ama ne yaparsam yapayım ya küçük bir etki görüyorum ya da hiç. Yani illa etki görmek için değilde en çok Allah rızası için okuyorum özellikle geçen sene. Geçen sene pek bir etki göremesem de çok şükür huzur yaşıyordum yaşama sevincim biraz gelmeye başlamıştı. Ama hayatımda en ufak bir ilerleme yaşayamadığım için tekrar büyük depresyona girdim. Bu yüzden bu sene esmaları Allah rızası dışında mutlu olma kendimi ve hayatı sevmek için ve birkaç şey için okuyorum. Fakat hiçbir şey olmuyor. Ne yaparsam yapayım kalbimdeki o yumru gitmiyor. Sanki etrafım duvarlarla çevrili çabalarım, ettiğim dualar o duvardan çarpıp tekrar beni buluyormuş gibi geliyor
Kitap okuyorum, dua ediyorum her şeyi yapıyorum ama yaşama sevincim gelmiyor. Beni hayatta tutan Allaha olan inancım ve annem. Yani çok şükür ki inancım var. Yoksa şimdi ölmüştüm. Rabbime tutunuyorum ama sanki benim kaderimde mutsuzluk, kabul olmayan dualar varmış gibi geliyor. Benim hayatım boyunca gerçekten çok istediğim hiçbir duam olmadı. Hani hayırsızdır belki denilir ya mutlu olmakda mı hayırsız. En az 10 yıldır bomboş bir hayatım oldu. Ne birine faydam ne de kendime faydam dokundu. Biliyorum benim hatam. Kimseyi suçlamıyorum. Özgüvensiz, tembel ve hassas olduğum için yıkıldım ben. Fakat ayağa kalkmak istiyorum. Rabbime yalvarıyorum beni ayağa kaldır, ben böyle olmak istemiyorum, faydasız, tembel, özgüvensiz olmak istemiyorum. Allaha layık bir kul olmak, sevmek sevilmek, başarılı olmak istiyorum diye ama kalkamıyorum bir türlü.. Allahım bana birini gönder hatalarımı ve nasıl düzelteceğimi söyleyecek, dualarımın neden olmadığını gibi sorularıma cevap verecek güvenilir birini istiyorum diye dua da ediyorum. İşte o yüzden bir çare olarak buraya yazma gereğinde duydum. Biraz karışık yazdığım için özür dilerim.
|
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِه۪ يَحْفَظُونَهُ مِنْ اَمْرِ اللّٰهِۜ اِنَّ اللّٰهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتّٰى يُغَيِّرُوا مَا بِاَنْفُسِهِمْۜ وَاِذَٓا اَرَادَ اللّٰهُ بِقَوْمٍ سُٓوءًا فَلَا مَرَدَّ لَهُۚ وَمَا لَهُمْ مِنْ دُونِه۪ مِنْ وَالٍ
Her insan için önünden ve arkasından takip edenler vardır. Allah'ın emrinden dolayı onu gözetirler. Allah bir kavme verdiğini, o kavim kendisini bozup değiştirmedikçe değiştirmez. Allah bir kavme de kötülük murad etti mi, artık onun geri çevrilmesine de imkan yoktur. Onlar için Allah'dan başka bir veli de bulunmaz.
Aklıma bu ayeti kerime geldi.
Şimdilik esmaları zikirleri falan bırak, 5 vakit namazın var mı onu söyle.
Haramlardan uzaklaşmağa çalış. Farzlara bak eksiğin var mı.. Her müslümanın bilmesi gereken farz ilimler var, fıkıh gibi. Bunları araştır bir süre, mümkünse bir medreseye git. O ortamı her müslümanın görmesi lazım.
Bir mürşide gönlünü vermen, bağlanman lazım. Zaten Türkiye'de şuan en büyük evliyalar var.
Yûnus Emre'nin de şu şiirini sana hediyye ediyorum:
Gel ey kardeş, Hakkı bulayım dersen,
Bir kâmil mürşide varmayınca olmaz,
Resulün cemalin göreyim dersen,
Bir kâmil mürşide varmayınca olmaz,
****
Niceler gittiler mürşid arayı,
Arayanlar buldu derde devayı,
Bin kez okur isen aktan karayı,
Bir kâmil mürşide varmayınca olmaz,
****
Gel şimdi kardeşler gidelim bile,
Nice aşıkların bağrını dele,
Cebrail delildir, Ahmed’e bile,
Bir kâmil mürşide varmayınca olmaz,
****
Kadılar mollalar cümle geldiler,
Kitapların hep bir yere koydular.
Sen bu ilmi kimden aldın dediler.
Bir kâmil mürşide varmayınca olmaz,
****
Yunus Emre bunda mânâ var dedi,
Bir kâmil mürşide sen de var şimdi,
Hazret Musa’ya Hızır’a var dedi,
Bir kâmil mürşide varmayınca olmaz.
Bu yazdıklarımı kalbine al.
Türkiye şimdi talebeler ve ehli tarikat hürmetine ayakta duruyor.
Ehli tarikat sınırdaki askerdir. Mahmud Efendi Hazretlerinin bununla ilgili çok sözleri var.