Dünden beri sosyal medyada, haberlerde çokça gördüğümüz Atakan üzerine ben de bir kaç cümle yazmak istedim. Okuldan bir meslektaşım attı videoyu bugün ve gördüğüm gibi aklıma sen geldin senin çocuğun da böyle olacak dedi gülerek. (Ki böyle bir dünyaya asla çocuk getirmek istemeyen biriyim)
Bir öğretmen bir okur ondan önce bir insan olarak gerçekten Atakan için üzüldüm. 24 yaşında Schopenhauer'in : "OLMAMIZ GEREKEN ŞEY OLSAYDIK ÖLMEZDIK " cümlesini okuduğumda bunu sindirmek ve anlamak için 3 gün boyunca tek cümle daha okuyamamıştım ki o dönemler okumak yazmak dışında yaptığım pek bir şey de yoktu.
Atakan 10 yaşında bir çocuk ve benim onun yaşında 40 tane öğrencim var tek birinin bile böyle olmasını istemedim çünkü çocuğun bakışları kaymış. Yaşından büyük cümleler kuruyor ve yine bu cumleler fazla kitap alıntısı ezber kokuyor maalesef ve o kadar kitap okuyan birinin çocukluğunu yaşaması çok kolay değil. Oysa biz yetişkinler çocuklara sekil vermeyi çok seviyoruz. Genelde kendi istediğimiz şekli bir yetişkinin çocuk gibi davranması ne kadar hoş gelmiyorsa bize bir çocuğun yetişkin gibi davranması da hoş gelmemeli. Insan bu hayata bir kere geliyor ve her insan tek ve biriciktir. 10 yaşında bir çocuğun öğrenmesi gereken son şey nihilizmdir belki. Jean-Jacques Rousseau'nun kadınlar hakkında düşündüklerini okuduğunda bu tertemiz beynin kalbin kirlenebileceğini de düşünmemiz gerekiyor. Ya da bu yaşlarda bu kitapları okuyan bir çocuk 20 'li 30' lu yaşlarda ne olacak ne okuyacak ne ona doyurucu ve tatmin edici gelecek. Pessoa Cioran Schopenhauer ki bence en sarsıcı yazarlar düşünürler onlar bile çocuğa hiç bir tat vermeyecektir. Üzücü ve asla gerçekleşmesini istemediğim bir öngörüyle muhtemelen bu yaşlara geldiğinde hatta daha gelmeden bir kaç yıl sonra çok ciddi manada varoluşsal sancılar yaşayacak ve intihar eğilimi olacak. Dünyayı asla anlamdıramayacak. Anlam ararken her yere bakacak sağına soluna önüne arkasına hatta oturduğu taşın üzerine ama hicbir şey bulamayacak maalesef. Çocuklarla ilgili aklımızdan çıkarmayacağımız ilk şey onların sadece çocuk olduğu olmalıdır. Elbette iyi yetiştirmeliyiz elbette bu ülkenin filozoflara gerçek aydınlara ihtiyacı var. Ama biz yol gösterici olmalıyız çocuklara yol çizici değil. Umarım bu yanlışın farkına varılır ve tez zamanda bu şatafatlı gösteri sona erer ve çocukta acılan hasarların giderilmesi için çalışılır. Çünkü bu ülke öyle bir yere gidiyor ki tek bir çocuğu bile kaybetme lüksümüz yok.