Âdem Aleyhisselâm’dan Evvel Cihânı Kim Tutmuştur?” demişlerdi; Rasülullah Sallallâhû Teâlâ Aleyhi ve Sellem Efendimiz Buyurdu ki:
-- Hakk Teâlâ Âdem Aleyhisselâm’dan Önce Yeryüzünü Feriştehlere ve Cinlere Vermişti. Aslı Şöyle idi ki, Hakk Teâlâ Bu Cihânı Yaratıp, Yeri ve Göğü Bu Şekilde Tanzim Ettiğinde, Kendi Nûrundan Bir Bölük Feriştehler Yarattı ve İblisi Onların Üzerine Padişâh Eyledi. Nice Zaman İblis O Feriştehlerle taât ve ibâdet eyledi.

O Vakitte İblisin Adına Hâris Derlerdi. O Kadar İbâdet Eyledi ki, Hakk Teâlâ’nın Emriyle Göğe Çıkardı ve Her Bir Gökte Üçer Yüz Yıl İbâdet Eyledi. Onun Bir Günü, Şimdiki Zamanın Bin Yılı Kadardı. Öyle Oldu ki, Bütün Feriştehlerden Mukarreb Oldu. Nihâyet Öyle Bir Mertebeye Ulaştı ki, Bir Gün İsrâfil Aleyhisselâm Cebrâil Aleyhisselâm’a:
-- Yâ Cebrâil, Eğer Senden Bir Günâh Sâdır Olmak Gerekse Ne Yapardın?” Deyince Cebrâil Aleyhisselâm:
-- Hâris’i Şefi’ Ederdim. Hakk Teâlâ’dan Af Niyâz Ettirirdim...” dedi.
Ondan Sonra Allahû Teâlâ Yeryüzünde Ateşten Bir Tâife Yarattı. Onların Adına Cânn Derlerdi. Nitekim Kur’an-ı Kerîm’de Buyurulur ki [...Arapça Metin...] Yani, “Cânn Kavmini Hakk Teâlâ Ateş Alevinden Yarattı...”
Zirâ Maric Diye, Ateş Yalınına Derler. İblis Aleyhillâne’yi Onlara Reîs Yaptı. İblisin Adı Süryanî ve İbranî Dilinde Azazîl ve Arap Dilince Hâris idi. Allahû Teâlâ Bu Cânn Adlı Melâikeyi Yalnız Yerde Sakin Kıldı ki, Allahû Teâlâ’ya İbâdet Edeler ve Yeryüzünde Allahû Teâlâ Dört Ayaklılardan, Kuşlardan ve Yırtıcılardan Nice Mahlûkât Daha Yarattı. Bu Cânn Tâifesi Yeryüzünde Allahû Teâlâ’ya İbâdet Ettiler ve İblis Onlara Hâkim idi. İblisin Makamı Evvelki Gökte idi ve Nûrdan Yaratılan Feriştehlerle İbâdet Ederdi.
Ondan Sonra Allahû Teâlâ Onu Üç Yüz Yıl Cennete Hâzin Kıldı. Bundan Sonra Cânn Tâifesi Allahû Teâlâ’ya Âsi Olup Fesâda ve Kan Dökmeye Başladılar. Allahû Teâlâ Birinci Gök Meleklerine Buyurdu ki, Yere İndiler; İblisi Onlara Padişâh Kıldı. Tâ ki Bu Cânn Tâifesinin Bâzısını Kırdılar ve Bâzısını Mamûr Yerlerden Sürüp Denizlere ve Cezîrelere Bıraktılar ve Feriştehlere Allahû Teâlâ Emretti ki, Yeryüzünde İblis ile Beraber Olarak, Hakk Teâlâ Dergâhına İtaât Edip Münkâd Olalar. Yer Mülkünü Tamamen Onlara Verdi.
Yeryüzünde İblis Padişâh Oldu. O Feriştehler Arasında Hükmederdi. Bâzen Yerde ve Bâzen Gökte Allah’a İbâdet Ederdi. Bin Yıl Bu Şekilde İbâdet Etti. Ondan Sonra İblisin Hâtırına Kibir ve Ucûb Geldi. Şöyle Fikretti:
-- Benim Gibi Kim Vardır? Bunca Feriştehlere Padişâhım. Bütün Yeryüzü Benim Taht-ı Tasarrufumdadır. Benim Yaptığım İş Kimin Elinden Gelir ki, Bunca Bin Cânn’ı Yeryüzünde Sürdüm ve Yerin Bütün Mamûrelerini Ellerinden Aldım...” dedi.
Allahû Teâlâ, Âlimüsserairdir. İblisin Bu Fikrine Muttâlî idi Amma Halk Bilmezlerdi. Halka da Bildirmek Diledi ki, Çok İbâdete Mağrûr Olmayalar. Şöyle Haber Verilmiştir ki, İblis Yerde ve Gökte O Kadar İbâdet Etmiştir ki, Yerlerin ve Göklerin Feriştehleri İblisin Kesret-i İbâdetine Teâccüb Ederlerdi. Allahû Teâlâ Diledi ki, İblisin Bu Hâlini Feriştehlere İzhâr Eylesin ki, Feriştehler İbâdet Çokluğuna Ucûb ve Tekebbür Etmesinler.

[Tarih-i Taberî Tercemesi’nden]