“Resulullah buyurdular ki: Allah kıskançtır, mümin de kıskançtır. Allah’ın kıskanması, müminin Allah’ın haram ettiği şeyi yapmasıdır.”[1]


“Sad İbnu Ubade dedi ki: ‘Ey Allah’ın Resulü, ben zevcemle birlikte bir adam yakalasam, dört şahit getirinceye kadar ona mühlet mi tanıyacağım?’ ‘Evet!’ buyurdu Aleyhissalatu vesselam. Sa’d: ‘Asla dedi, seni hakla gönderen Zat-ı Zülcelal’e yemin olsun, şahit aramazdan önce kılıcımı indiririm. Resulullah: Şu efendinizin söylediğine bakın! Evet, (biliyoruz ki) o kıskanç bir adamdır. Ama ben ondan da kıskancım, Allah da benden kıskanç.”[3]