Selamün aleyküm daha 5-6 yaşlarında iken herşey başladı
her anne baba gibi bizimkilerde bana dini ve yaraticimiz olan Allah'ı anlatmaya çalışıyorlardı çocuk aklı ben sürekli inkar ederdim bir gün evde tek iken "ey Allah madem varsın bana kendini kanıtla çok güçlüsün ya inandır bana kendini" dediğimde anda duvarda asılı olan Kabe resminden "lebbeyk Allahümme lebbeyk, lebbeyke la şerike leke lebbeyk, innel hamde vennimete leke Vel mülk, la şerike lek" sesi gelmeye ve resimdeki insanlar tavaf etmeye başladı o an sanki onu bekliyormuş gibi hiç korkmadan onlarla birlikte bende tekrar ettim neredeyse 5dk kadar sonra resim eski haline gelip seslerde kesilmişti artık Allah'ın varlığına ve birliğine çok şükür iman etmiştim bu olaydan birkaç gün sonra annem namaz kıldıktan sonra tesbihte ne dediğini sordum ve cevapladı hemen akıbetine ateşli bir hastalık geçirdim ayağa kalkacak halim yoktu o geceyi salonda ki çekyatta geçirdim gece bir ara uyandım karşımda babama benzeyen biri vardı yüz bire bir babamla aynı fakat karşımda duranın boyu uzun ve siyah düz bir elbise vardı korkmuştum üstüme yürümeye başladığında annemin tesbihlerinden biri elime geçti ve tespih çekmeye başladım ve tespih çektikçe karşımdaki varlık yavaş hareket etmeye başlayarak benden uzaklasiyordu imameye geldiğimde çıldırıyor okumadığım da tekrar üzerime doğru geliyordu ki bu yaşadıklarım gerçektir onu da şu şekilde anladım annem sabah namazını kılmak için kalktığımda beni tekli koltukta uyuyor vaziyette elimde tespih ile bulmuş tespihi elimden almak istemiş ama bırakmamışım olanları anlattığımda rüya görmüşsündür dediler ama rüya değildi bir kaç sene sonra gece vakti yine ansızın uyandığımda ayak ucumda bembeyaz kıyafetler içinde bir bayan kuran okuyordu insan değildi çünkü onun içinden arkasında duran bilgisayar masasının hatları belli oluyordu besmele çekip yatmaya devam ettim başka bir gün yine bir hal gelip fotoğraftaki insanlar hareket ediyor ve aynada ki görüntüm benden farklı hareket ediyordu o durumu nasıl atlattım o gün nasıl bitti hiç hatırlamıyorum. Bir başka zaman diliminde hala oğlu ile köyden çarşıya doğru iniyorduk mezarlığın yanından geçerken Allah'ın selamını verdim adam almadı kuzenimde ölülere öyle selam verilmez böyle selam verilir diyerek selamün aleyküm ehli gubur dedi der demez adam aleyküm selam ey fani dedi ve yürümeye devam etti kuzenime adamın ölü olduğunu nasıl anladın dediğimde adamı görmediğini mezarlığa selam verdiğini söyledi ben ise adamın verdiğin selamı ey fani şeklinde ilaveten aldığını söylediğimde çok düşünme boşver diyerek konuyu kapattı tasavvufa girdiğim zamanlarda virdimi namazımı rabıtamı düzenli olarak yaptığım zamanlarda bir çok hal yaşadım bazen kitap okurken veya telefona bakarken gözüm ileriye doğru görüntü alırken karartılar görürüm kafamı kaldırdığımda hemen kaybolurlar bunuda defalarca yasamisligim vardır. Böyle olaylara artık alıştım sürekli cin muhabbeti beni kendine çekiyor ve o alemden korkmuyorum ben Allah'ı seviyorum o beni korur onlara zarar vermiyorum bana neden musallat olsunlar ki diyorum kendi kendime böyle şeyler bir insana neden sürekli olur işin ehli olan hocalarım varsa beni aydınlatırlarsa sevinirim