22 yaşında bi bayanım, ne okumamı isterler ne çalışmamı, ama hep de şikatetçilerdir bi işe yaramıyorsun diye, dışarı çıkmama hiç izin vermezler arkadaşlarımla görüşmeme de izin vermezler bu çocukluğumdan beri hep böyleydi geçer dedim ama maalesef ki geçmedi, 1 sene boyunca evden dışarı hiç çıkarmadıklarını biliyorum. Kafayı yedim evde istediğim hiç birşeyi yaoamıyorum hedeflerimi gerçekleştiremiyorum, 2 dk lık bi yere gidicem diyelim ona da hep sorgularlar nereye gidicen çabuk gel diye. İzmirde oturuyorum kuşadasına gitmiştim bi ara bilenler bilir uzaktır baya izmirin merkezine, annem babam orda olduğumu öğrenip bana resmen 5 sk içinde olmazsam çok kötü şeyler olacağını söylediler, napayım uçarak mı geleyim ne 5 dksı şaka mı yapıyon diye cevap verdiğimde daha çok sinirlendi annem eve geldiğimde yüzlerine bakamadım sanki yanlış bişi yapmışım gibi sorguya alındım kızdılar falan. Artık dayanamıyorum bu duruma evden kaçtım bi kaç kez dayanamadım geri geldim bu davranışlaro yüzünden, güzelce konuşuyorum sinirlenip tokat atmaya ya da bopazıma yapılıp boğmaya çaşışıyolar bildiğiniz, hayatım da ilk kez arkadaşlarımla doğum günü kutladım, tam pastayı kesicez babam arayıp küfredip senin de orda ki tğm arkadaşlarının da..... Diyip küfretti yani. Ve bunu onlat da duyduşar ben çok mahcup oldum utandım ne diyeceğimi bilemedim aceleyle kendi doğum günümde ayrılmak zorunda kaldım onlardan, tek yaşayım dedim birşeyi bahane ederek öğrendiler çok kötğ şeyler yaşadım. Hangi bi yaşadığımı anlatayım ki, kızları değilim sanki tutuklu bi mahkum gibiyim, ailemin bu davranışlarından sıkıldım baskılarından sıkıldım bana güvenmemeyişlerinden çok sıkıldım her gün ağlıyorum neredeyse, ailemin beni rahat bırakması için ne yapmalıyım nasıl bi uygulama, dua vs etmeliyim allah rızası için ya bi yardım edin çok bunaldım yanlış şeyler yapmaktan korkuyorum beni bu durumu yaşayanlar çok iyi anlarlar