Tasavvufta şöyle güzel bir adet varmış:
Dervişin biri, yine bir dervişler topluluğu içerisine gelip, selam vererek oturd...uktan sonra, topluluk gelen dervişe

"Merhaba" yerine

"Aşk olsun!!" dermiş Derviş de "Aşkınız cemal olsun Efendim diye mukabele edermiş Bu sefer topluluk "Cemaliniz nur olsun Dediğinde, derviş de "Nurunuz ayn olsun Dermiş ve böylece selamlaşma bitermiş Tasavvufta aşk o derece içselleştirilmiş, o derece özümsenmiş ki ; Selamlaşma bile aşk üzerine kurulmuş