DOKSANÜÇÜNCÜ SÛRE-İ CELİLE el-Duhâ SÛRE-İ CELîLESİ Mekkî (Mekke-i Mükerreme döneminde inmiş)dir. 11 ayettir. Rahmân ve Rahîm olan Allâh’ın ismiyle! 1 Andolsun (güneşin yükselme zamanı olan) kuş-luk vaktine; 2 Bir de (insanlar ve sesler kendisinde) yatıştığı zaman geceye ki; 3 Rabbin seni (seçti seçeli hiç) terk etmemiş ve (seni sevdi seveli) (sana) hiç kızmamıştır! Rivayete göre; Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem) müşriklerin bazı sorularına ertesi gün cevap vereceğini söylemiş, ama vahyin ge-lişi uzunca bir süre gecikince onlar: “Rabbi Muhammed’i terk etti ve ona kızdı!” gibi laflar etmişlerdi ki, bu âyet-i kerîmeleri indirerek Allâh-u Te’âlâ Habîbini teselli etti. (Beyzâvî, Nesefî) 4 Andolsun ki; elbette o sonraki (hayat), senin için evvelkinden daha iyidir! (Böylece senin gücün ve şerefin şu andaki yaşamına nispeten günbegün ar ta-rak ilerleyecek ve neticede sen iki cihanda da güzel bir sona kavuşacaksın!)