Anlışılan oki peygamber s.a.v. sünnetine tahammül edememişsiniz. çok eşliliği peygamber sünnetine dayandırdığımı iddia etmişsin. bu doğrudur. ancak eksiktir. çok eşlilik aynı zmanda kuran ayetlerinede dayanır.hz. peygamber s.a.v efendimizde medine döneminde çok eşlidir. Allah tan gelen vahiy peygaber s.a.v. efendimizden gelen her sünnet başımızın üstündedir.
işte ayetler
"Eğer (kendileriyle evlendiğiniz takdir de) yetimlerin haklarına riayet edememekten korkarsanız beğendiğiniz (veya size helâl olan) kadınlardan ikişer, üçer, dörder alın. Haksızlık yapmaktan korkarsanız bir tane alın; yahut da sahip olduğunuz (cariyeler) ile yetinin. Bu, adaletten ayrılmamanız için en uygun olanıdır."(Nisa, 4/3)

Yüzlerce İslam aliminin bu ayetten anladığı şudur:

Bu ayette, erkeklerin dört hanımla evlenmelerine ruhsat verilmiştir. Bütün İslam alimlerinin ittifakla kabul ettiği bir konuyu kendi kafamıza göre, onların anladıklarının tersine bir algıya sahip olmanın hatalı olduğunu söylemek bile gerekmez.

dinde esas olan vahiy sünnet ve müçtehid alimlerin içtihatlarıdır. ölçüyü belirleyen ibadet şekillerini belirleyen dinin sahibi olan yüce Allah tır. işte yukarıda yazdığım mesajlardada yalnızca Allah ın koyuğu hudutları şekil ve üslübu bilinen kaynaklardan aktardım.
işte bundan sonra yok sizin gibi düşünmeyen yok farklı olan masalllarını bir tarafa bırakıp sünnete tabi olmak bir müslümanın bilmesi gereken asıl görevidir.

“De ki: Eğer babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, hısım akrabanız kazandığınız mallar, kesada uğramasından korktuğunuz ticaret, hoşlandığınız meskenler size Allah’tan, Resûlünden ve Allah yolunda cihad etmekten daha sevgili ise, artık Allah emrini getirinceye kadar bekleyin. Allah fâsıklar topluluğunu hidayete erdirmez.” (Tevbe, 9/24)

“Peygamber, müminlere kendi canlarından daha yakındır. Eşleri de onların analarıdır…” (Ahzab, 33/6)

Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem de şöyle buyurmuştur:

“Nefsim elinde olan Allah’a yemin ederim ki hiçbiriniz, ben ken*disine babasından da, evlâdından da daha sevgili olmadıkça iman etmiş olmaz.” (Buhari, İman, 7