Menâkib-i Tâcü'l-Evliyâ ve Burhanü'l-Esfiyâ' nın kırk dördüncü menkıbesinde, kısaca bu kıssaya yer verilmektedir. Ebû Hanîfe'nin rûhâniyeti Gavsü'l-âzâm'a şu serzenişte bulunmuştur:

—Ya Sultan! Gavsü'l-âzâm! Sebep nedir ki, benim mezhebimi tercih etmedin de, İmam-ı Ahmet bin Hanbelî'nin mezhebine girdin? diye sormuş ve şunu da
eklemiştir.
—Halbuki ben, senin cedd-i pâk'ın İmam-ı Câferî Sadik'tan feyz almıştım. Eğer ondan feyz aldığım seneler olmasaydı, ben helâkda olurdum.
Gavsü'l-âzâm ise onun sözlerine şöyle cevap buyurmuştur:

—Bunun sebeplerinden birisi benim mezhebim yoksul ve fakirlerin mezhebidir.
İkincisi ise, cedd-i pâk'im Resül-i Kibriya (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:
-Yâ İlâhî! Beni fakirlerle beraber dirilt.

İşte ben, bu sebepten fakirlerin mezhebini seçtim.