Alıntı:
Neslihanot Nickli Üyeden Alıntı
Çocukluğumdan beri 32 yaşıma kadar inanarak dua ediyorum . İnanın bana o kadar kalben dua ediyorum ki size bunu kelimelerle anlatamam. Anlatabilecek lügatımda kelime yok diyebilirim. Yalvara yalvara içten gerçekten isteyip umut ederek . Kendim için ettiğim hiçbir duam olmadı. Aklımdan azıcık kötü bir olasılık düşünsem hemen oldu. Allah'a  artık . Kulum bana 1 adım atsın ben ona 1000 adım giderim demiş. Ama bana hiç yaklaşmadı bile . Sanki başıboş bırakılmış gibi hissediyorum . artık hiçbirşeyden korkmuyorum kaybedecek hiç birşeyim kalmadı . |
Seni çok iyi anlıyorum. Anne diye ağlayan bir bebeğin annesinin hiç tepki vermediğini düşünün, bir süre sonra bebek büyür anneden umudu keser. Biz de manevi olarak olgunlaşmadığımız sürece bebeğiz işte.
Gerçekten çok iyi anlıyorum, herkes yaşadığı sıkıntıyı, umutsuzluğu kendi biliyor.
Nacizane bir tavsiyem,
Bunu O nunla konuşsan..
Elbette herseyi biliyor ayan beyan ama. Bizim tavrımız a da önem veriyor hani.
İçten samimi bir kalple isyan etmeden desen ki Ya Rab, bu sessizlik beni korkutuyor, kendimi ıssız hissediyorum, varlığını sevgini hissetmeye ihtiyacım var.
Bir süre de böyle dua etsen kardeşim.
İnşallah iç huzurunu yakalarsın, Allah yardımcın olsun.