Herşey ilk günlerde normaldi. Sonra herkes birden değişmeye başladı. Yalnız kaldım. Üç kardeştik. 2 ablam ve ben. Hayalleri olan bir çocuktum. Taki ailem beni yalnız bırakana dek. Ablalarımla aram açıldı. Beni sevmez oldular. Büyüdüm. Ben 17 yaşındayken bazı birtakım sesler duydum. Ailemi meğer cinler esir almış. Hergün yatarken cinler tarafından tarafımca alay ediliyor. Cinler kulağıma anlamadığım sesler konuşmalar fısıldıyor. Üstüme bastırıyorlar. Adeta molozların altında kalmış gibi oluyorum. Kılım bile oynayamıyor o an!
Uyuyum diyorum yatağımı sallıyorlar ayak ucu tarafımdan. Yatağımı yukarı indirip aşağı kaldırıyorlar. Uyumak istediğim zamanlar örtümü ve yastığımı üzerimden çekmeye çalışıyorlar. Odamda fırtına çıkmışcasını rüzgar estiriyorlar. Ailemi bana düşman ediyorlar. Yalnız kaldım. Gruptaki hocalarıma sesleniyorum sizce bütün bunları neden yaşıyorum. Ve de bu hayata mahküm edilecek ne kötülük işledim anlamadım gitti...
Şu an 20 yaşındayım. Hayat dahada sıkıcı benim tarafımca.
Ölmeden ölmüş gibiyim...
Sorun şu kimse bana yardım edemiyor edenide korkup kaçıyor!