İmam gazali hazretleri şöyle buyuruyor;

“Bağdat’ta çeşitli hastalaıklara okuyan ve Kur’anı Kerim’den ayetler yazan bir kimse vardı.Fakat her hastalığa karşı hep aynı şeyleri tavsiye ederdi.Bir kendisine;

“Size çeşitli hastalıklar için müracaatta bulunulduğu halde hep aynı tavsiyelerde bulunuyorsunuz.halbuki gelen hastaların hastalıkları hep ayrı ayrı şeyler.Bu nasıl oluyor? diye sordum.” Cevaben;

“Hastalık ne kadar çok olursa olsun,hepsinin şifası ilacı ayndır.Şifayı ihsan eden ancak Allahü Teâlâ’dır.” dedi.

Bu zatnın okuduğu âyeti kerim şudur;

İsra süresi 82 nci Âyet-i Kerim.

وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَلاَ يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إَلاَّ خَسَارًا

“Ve nunezzilu minel kur’âni mâ huve şifâun ve rahmetun lil mu’minîne ve lâ yezîduz zâlimîne illâ hasârâ(hasâran).”

Manası:“Biz, Kur’an’dan öyle bir şey indiriyoruz ki o, mü’minler için şifa ve rahmettir. Zalimlerin ise yalnızca ziyanını artırır.”