Hiçbir ilişki güvenli olamaz.
Güvenli olmak, ilişkilerin doğasında yoktur ve eğer bir ilişki güvenliyse bütün çekiciliğini kaybeder.
İşte bu zihin için bir problemdir.
Bir ilişkinin tadına varmak istiyorsan güvensiz olmak zorundadır.
Onu tamamen güvenli kılarsan tadına varamazsın; büyüsünü, cazibesini kaybeder.
Ve zihin bununla da, onunla da tatmin olmaz, o yüzden de daima çelişki ve kaos içindedir.
Hem canlı, hem de güvenli bir ilişki ister ama bu mümkün olmaz
çünkü canlı bir insan, canlı bir ilişki, canlı herhangi bir şey, ne olacağı belli olmayan bir şeydir.
Bir sonraki anda ne olacağı bilinemez. Bilinemediği için de şimdiki an daha yoğun olur.

Bu anı mümkün olduğu kadar tam yaşamalısın çünkü sonraki an hiçbir zaman gelmeyebilir.
Sen burada olmayabilirsin, diğeri burada olmayabilir.
Ya da ikiniz de burada olursunuz ama ilişki burada olmaz.
Bütün olasılıklar açıktır. Gelecek her zaman açıktır; geçmişse her zaman kapalı.
Ve ikisinin arasında şimdi; şimdinin tek bir anı var, daima titreşen ve sarsılan.
Ama hayat böyledir.
Titreşme ve sarsılma canlı olmanın parçasıdır; duraksama, sis, belirsizlik.

Geçmiş kapalıdır. Her şey oldu ve şimdi hiçbir şey değişemez, her şey tamamen kapandı.
Gelecek tümüyle açık, hiçbir şey bilinmiyor.
Ve ikisinin arasında bu an; bir ayak geçmişte, bir ayak gelecekte.
O yüzden zihin daima bir ikilik içindedir, bölünmüş durumdadır.
Her zaman parçalı, her zaman şizofren.

Bunun böyle olduğunu ve bu konuda bir şey yapılamayacağını anlaman gerekiyor.
Çok güvenli bir ilişki istiyorsan ölü bir insanı sevmek zorundasın ama o da hoşuna gitmeyecektir.
Bir sevgili bir kocaya dönüştüğünde olan budur; koca ölü bir sevgilidir, karısı ölü bir sevgilidir.
Her şey geçmişten ibarettir ve artık geleceğe geçmiş karar verir.
Aslında, eğer bir eşsen geleceğin de yoktur; geçmiş kendini tekrarlayacaktır, bütün kapılar kapalıdır.
Hapistesindir, duvarlar içinde.

Böyledir; sürekli güvenlik ararsın ama bulunca da ondan hemen sıkılırsın.

Evli çiftlerin yüzlerine bak.
Güvenlik bulmuşlar – o çok aranan güvenliği –
ve şimdi her şey banka hesabında ve devlet ve mahkeme ve kanunlar her şeyi güvenceye almış durumda.
Ama büyü, şiir tümüyle kaybolmuş; aşk yok artık.
Onlar ölü insanlar; geçmişi tekrarlayıp anılarda yaşıyorlar.

Evli çiftlerin sözlerini dinle.
Kadın, kocasının onu eskisi gibi sevmediğini söyler, geçmiş anlardan, balayından, diğer olaylardan söz ederler.
Ne saçmalık.
Hâlâ yaşıyorsun. Şu an bir balayı olabilir.
Şu an yaşanabilir ama konuşarak geçmişi tekrarlamaya çalışıyorsun.
Güvenlik asla tatmin etmez ve güvencesizlikte de korku vardır, ilişkinin yok olabileceği korkusu.
Ama bu hayatta olmanın parçasıdır.
Her şey yok olabilir, hiçbir şey garanti değildir ve her şey o yüzden bu kadar güzeldir.

Ve bu yüzden hiçbir anı ertelememen gerekir;
eğer bir insanı sevmek istiyorsan, sev onu; burada, şimdi.
Çünkü kimse bir an sonra ne olacağını bilemez.
Sonraki anda sevgi mümkün olmayabilir ve hayatın boyunca pişmanlık duyabilirsin.
Sevebilirdin, yaşayabilirdin.
O zaman insan pişmanlıkla dolar ve derin bir suçluluk duyar, sanki kendini öldürmüş gibi.
Hayatın garantisi yoktur. Kimse hayatın garantisini veremez. Garantisini vermenin yolu yoktur. Ve bunun böyle olması iyidir; yoksa ölü olurdu.
Hayat kırılgandır, narindir, daima bilinmeyene akar; güzelliği de budur. İnsan cesur olmalı, maceracı olmalı.
İnsan hayatla akabilmek için kumarbaz olmalı.
Kumarbaz ol o zaman. Bu anı yaşa ve tam olarak yaşa.

Sonraki an geldiğinde zaten göreceksin.
Onunla başa çıkmak için orda olacaksın;
geçmişle nasıl başa çıktıysan, gelecekle de başa çıkacaksın
ve daha yetenekli olacaksın çünkü deneyimlerin olacak.

O yüzden, mesele diğerinin bir sonraki an senin yanında olup olmaması değil.
Asıl mesele; eğer şu anda yanındaysa onu sev.

Sonraki anı düşünerek bu anı harcama, bu intihar olur.

Gelecek üstüne tek fikrini bile harcama çünkü o konuda hiçbir şey yapamazsın, enerjini çöpe atmak olur bu.
Bu insanı sev ve onun tarafından sevil.

Benim anlayışıma göre, eğer bu anı tam olarak yaşayabilirsen,
sonraki an bu insanın yanında olması da çok muhtemeldir.
Muhtemel diyorum; söz veremem.
İhtimal büyüktür, çünkü sonraki an bu anın içinden çıkar.
Ve bu insanı sevdiysen, o da mutluysa,
ilişki de güzel bir deneyim olmuşsa niye seni bıraksın?

Aslında, endişelenmeye devam edersen bu insanı seni terk etmeye zorlarsın.
Ve eğer bu anı çöpe attıysan, sonraki an da bu çöpten çıkar; çürümüş olur.
İşte insan kendi kendini böyle haklı çıkarır.
Kendi kehanetlerini gerçekleştirmeye böyle devam edersin.
Dersin ki; “Evet, başından beri bu ilişkinin yürümeyeceğini biliyordum. İşte haklı çıktım.”
O zaman kendini çok iyi hissedersin bir bakıma; çünkü çok akıllı ve zeki olduğun ispatlanmıştır.
Aslında aptallık ettin çünkü hiçbir şeyi önceden anlamış falan değildin.
Olayları böyle gelişmeye sen zorladın çünkü sana verilen zamanı, fırsatı boşa harcadın.
O yüzden bu insanı sev ve geleceği unut.
Bütün o yarını düşünme saçmalığını bırak.
Sevebiliyorsan sev.
Sevemiyorsan, bu insanı unut, başkasını bul.
Ama zamanını harcama.

Önemli olan bu sevgili mi, o sevgili mi meselesi değil;
önemli olan sevgi.
Sevgi mutlu eder, insanlar sadece bahanedir.
Ama her şey sana bağlı çünkü bir insanla ne yapıyorsan, başka biriyle de aynı şeyi yaparsın.
Birini mutlu ediyorsan seni niye terk etsin?
Ama onu mutsuz ediyorsan da, niye terk etmesin?
Eğer onu mutsuz ediyorsan, seni terk etmesine ben yol açarım!
Ama onu mutlu ediyorsan kimse onun seni terk etmesine yol açamaz bunun yararı olmaz, o zaman senin için bütün dünyayla savaşacaktır.

O yüzden daha mutlu ol.
Zamanını kullan ve geleceği düşünmene gerek yok, bu an yeterli.
Bu andan itibaren bu anı yaşamaya çalış.
Bu anı endişelenmek için değil yaşamak için kullan.
Biraz ilgi, biraz paylaşma. Hayat bundan ibaret.