Rabia-i Adviyye hazretleri sabahlara kadar namaz kılar, Kur'an-ı Kerim okurdu. Bir gece, evinde geç vakte kadar namaz kıldı. Sonra hasırın üzerinde uyuyakaldı. Bu arada evine bir hırsız girdi. Her tarafı aradı,çalacak bir şey bulamadı. Giderken;"Girmişken boş çıkmayalım." diyerek, Rabia Hazretlerinin dışarıda giydiği örtüsünü aldı.

Fakat evden çıkarken yolunu şaşırdı,kapıyı bulamadı. Geri dönüp örtüyü aldığı yere bıraktı. Bu sefer rahatlıkla kapıyı buldu. Kapıyı bulunca tekrar geri dönüp örtüyü aldı. Fakat yine kapıyı bulamadı. Bu hal 7 defa tekrarlandı. 7.defa örtüyü eline alınca şöyle bir ses duydu:"Ey kişi kendini yorma! O yıllardır kendini bize ısmarladı. Şeytanın ona yaklaşma gücü yok iken hırsızın onun örtüsüne yaklaşması mümkün müdür? Git, boşuna uğraşma! O uyuyorsa da dostu uyanıktır ve onu korumaktadır!"

Hırsız çok korktu. Şaşkın bir haldeyken, içeriden Hazret-i Rabia'nın sesini duydu:" Bari boş çıkma! Bahçede ibrik var. Abdest alıp çık! "

Güzel bir abdest aldı. Tevbe edip bu huyundan vazgeçti.