iki kusak evvelimizden ve köyün ileri gelenlerinden ve zenginlerinden olan rahmetli büyük dedem ve birkac arkadasi atlarinla beraber uzakta bir köye dügüne giderler. Eglenceler yapilir dügün biter. Bittikten sonra dügün sahibi gelen erkek misafirler icin toplu halde evin bir odasinda yer ayirir. Büyük dedem gecenin bir saati kalkar gözlerini acar. Bakar ki kendisi ile ayni odada kalan arkadaslari inlemekte ve boncuk gibi ter dökmektedirler. Bismillah deyip olayi anlamaya calisirken kapiya bakar. Kapida elinde asa yesil sarikli bir evliya durmaktadir. Hemen arkadaslarina bagirir ve hepsini kaldirir. O arada evliya kaybolur. Sonra hepsi atlarina binip köylerinde dönmeye karar verirler. Hazirliklar yapilip kapidan cikmaya karar verirler.Kapi acilir ve o kisi karsidaki agacin altinda yere oturmus bir sekilde beklemektedir. Dualar okunur ve sabaha karsi o evliya kaybolur.

uzun lafin kisasi diyecegim sudur ki; "yalniz degiliz hicbir zaman".
Bu yasanmis gercek bir olaydir.