Βir hak dostuna, talebeleri, hikmetini anlayamadıkları bir mesele sorarlar:

"- Efendim, etrafımıza baktığımızda görüyoruz ki, köpekler diğer bazı hayvanlar gibi eti için kesilmeyip eceli ile ölürler. Üstelik sair hayvanlara nazaran, bir batında (doğumda) çokça yavruladıkları halde bir türlü çoğalmazlar.


Lakin, insanlar ibadet kastıyla ekseriyetle koyunları kurban etmekte ve eti ile de gıdalanmaktadırlar. Koyunlar bu kadar sarfiyatın zıddına, umumiyetle tek kuzu yavrularlar. Ama yinede sayıları bir türlü eksilmez, hatta aksine artar. Koyunlardaki bu bereketin hikmeti acaba nedir?"


O zat, soruyu tebessümle dinledikten sonra şu hikmetli cevabı verir.

"-Ne ibrettir ki hayvanlarda müşahede ettiğiniz bu hal, seher vaktinin bereketine bariz bir işarettir. Çünkü seherler, rahmet ve feyzin sağanak halinde boşandığı bir bereket vaktidir. Köpekler, gece boyunca havlayıp dururlar. Ancak seher vakti uykuya dalarlar. Koyunlar ise seher vaktinde uyanıktırlar. Bu yüzden seher vaktinin bereketinden paylarına düşeni alırlar.