Peygamber Efendimiz (as) Medineye gelen Vahşi’ye, “affolunduğunu” müjdeledi ve ardından; “Fakat seni görünce dayanamıyorum, elimde olmadan üzülüyorum” dedi.
Hz. Vahşi, Resûlüllah’ı üzmemek için bir daha onun yanına gelmedi.
Ama başı önde, mahcup yaşadı hep… Resûlüllah’ın sohbetlerine katılamadı, o kadar çok sevmesine ve istemesine rağmen. Allah da Resûlüllah da onu bağışlamıştı. Hakkında ayet nazil olmuştu. Bu da ona yeterdi…
Kaderin garip bir cilvesi Vahşi Hz. Hamzayı şehid ettiği aynı mızrakla peygamberlik iddiasında bulunan yalancı müseylemeyi öldürmüştür.
Rasulullah; Miraç'da, Hamza ile Vahşî’yi kolkola, birlikte cennete girerlerken gördüm demiştir.