İşittim ki, bir pir, sabaha kadar ibadetle meşgul olduktan sonra, seher vakti elini kaldırıp Cenabı Hak’tan hacet dilemiş.
Pirin kulağına: “Dilediğin olamaz. Bu kapıda senin duan makbul değildir. Var, başının çaresine bak. Fakat ruhunda izzet-i nefis yok ise yalvar, dur ” diye hâtiften bir ses gelmiş.
Pir hâtifin sözü ile ibadetinden kalmamış; ikinci geceyi de yine zikrü ibadet ile geçirmiş.
Müritlerinden birisi pirin haline vâkıf olunca ona: “Gördün ki dilediğin şey olmayacaktır. Beyhude yere dua edip durma!” demiş.
Pir hasretle gözlerinden yakut renkli yaşlar akıtarak: “A çocuğum, eğer bu kapıdan daha iyi bir kapı görseydim, buradan umudumu keserek o kapıya giderdim. O benden dizginini çevirmekle zannetme ki ben elimi onun terkisinden çekerim. Dilenci bir kapıdan mahrum dönebilir; fakat başka bir kapı daha varsa meraklanmaz, öteki kapıya gider. Hâtiften işittim ki, bu mahalleye yol yokmuş. Yani bu maksadım hâsıl olamayacakmış. Fakat ne yapayım ki başka bir mülke yol yoktur ’’ diye cevap vermiş.
Pir bu sözü söyledikten sonra, bütün hûlus ve teslimiyetiyle secdeye varmış. O sırada canının kulağına hafiften şu nida gelmiş: “Bize lâyık hüneri yoksa da, kabul ettik. Çünkü bizden başka sığınacak bir şey tanımıyor. ”
Yorum;
"Amellerinizle bir yere gelemezsiniz" hitabi altında yatan aslında önemli bir şey var.
O da; Samimiyet.
Ne yaparsak yapalım, samimi olarak o yaptığımıza yönelmek, kalpten dilemek çok önemli.
Nicelikten çok nitelik önemli.
Hatırlayalım ki; samimiyetle yapılana yönelmekle, Allah’ın ikram, ihsan ve izzet kapısı bize açılır..