Selamun Aleyküm değerli kardeşlerim,

Hayatımda geriye dönüp baktığımda anlamlandıramadığım çözemediğim bazı konular var, gerçekten bıkkınlık noktasına geldi ki bazı şeyler sizlerin başına da geldi mi diye bu yazıyı paylaşma gereği duydum. Konu hakkında fikrinizi yazarsanız çok sevinirim.

34 yaşımdayım, elimden geldiğince ibadet ediyor ve bildiğim zikirlerimi çekiyorum. Bile isteye asla Haşa Allah Tealaya isyan etmişliğim yoktur, günah maalesef her fani gibi benim de çoktur, Rabbim affetsin. Özellikle maddi konularda ve şans meselelerinde işin içinden çıkamaz hale geldim artık.

Kendi hayatımdan bazı örnekler vereyim: Devlet memuruyum elimden geldiğince yaklaşık 10 yıldır çalışıyorum fakat maddi olarak bir adım dahi ilerleyemiyorum, 10 senedir bir araba bile alamadım. Öyle savurgan bi insan da değilim, Rabbime isyan da etmiyorum her daim şükretmeye gayret ediyorum. Ama kötü bir şey olacaksa o benim başıma geliyor, mesela çok basit ATM de sıra bekliyoruz o kadar insan işini görüyor sıra bana geliyor ATM bozuluyor. Minibüse binmek için yürüyorum eğer bir dakika daha erken çıksam evden minibüsü yakalıcam fakat minibüse yetişemeden gidiyor, görüyorum. Online olarak küçük bir ticari teşebbüse girdim, yapmadığım şey kalmadı bana bu konuda yardım eden işin uzmanı insanlar bile şaşırıyor nasıl olmaz diye ama bir arpa boyu yol alamadım 7-8 aydır. Benimle aynı ürünü satan her şeyi aynı olan insanlar alıp yürüyor ben geriye gidiyorum. Sınavı kazanıyorum mülakatta eleniyorum, polis birini çevirecekse o ben oluyorum, doktora gidiyorum herkes hızlıca girip çıkıyor benden önceki hasta giriyor yarım saat çıkmıyor. Otobüse biniyorum ya önüme ya arkama sürekli konuşan birileri, ağlayan çocuk veya koltuğu ağzıma kadar dayayan anlayışsız biri denk geliyor. Ben insanlardan kaçıyorum bir şekilde beni rahatsız edecek birileri buluyor beni. Elimde olmadan bazen şimşek gibi düşünmeden hızlı kararlar veriyorum, sonrasında büyük pişmanlık yaşıyorum. Aile huzurumu bozmaya çalışan bir arkadaşın karısından dolayı onunla da arama mesafe koydum bana zararları olmasın diye, çevremde iki kelam edecek kimsem neredeyse kalmadı. Daha bu yazdıklarım buzdağının görünen kısmı.

Şimdi sen de hiç mi hata yok diye yazacak arkadaşlar çıkacaktır, ben kendimi tanıyorum arkadaşlar. Mükemmel değilim ama bu kadar şey üst üste gelince psikolojik olarak çok yıprandım. İmtihan dünyasındayız elbette bir şeylerle imtihan olucaz ama özellikle maddi konularda zikirlerimi de elimden geldiğince çekmeme rağmen ilerleyemiyorum. Artık bir yerlerden engellerin olduğunu düşünüyorum.

Sizin de bu tür deneyimleriniz oldu mu? Lütfen düşüncelerinizi paylaşın.