İmam Cafer-i Sadık aleyhisselam şöyle buyurdu:

Birgün babam (İmam Muhammed Bakır), Cabir bin Abdullah-ı Ensâri’ye buyurdu ki: Benim sana soracak birkaç sorum var. Ne zaman boş vaktin olursa sana o soruları sarabilirim?

Câbir dedi ki: Ne zaman sen istersen! Birgün babam onu yalnız bularak buyurdu ki: Resulullah’ın kızı Fatımâ’nın aleyhisselam elinde gördüğün levh ve onda ne yazdığını hakkında annem Fatımâ’nın sona ne buyurduğunu söyler misin?

Câbir dedi ki: Ortağı olmayan Allah’a andolsun ki birgün Resulullah hayatta iken annen Fatımâ’nın yanına giderek Hüseyn’in dünyaya gelişinden dolayı onu tebrik ettim. Onun elinde yeşil bir levha gördüm. O, tıpkı zümrüte benziyordu. Sonra onun içinde beyaz bir yazı vardı. Tıpkı güneşin nuru gibi parlıyordu. Ona dedim ki: Anam babam sana fedâ olsun ey Fatıma! Bu levha nedir? Şöyle buyurdu: Bu levhayı yüce Allah, resülüne hediye etmiştir. Bunda babamın, kocamın, evlatlarımın isimleri ve onların vasilerinin isimleri yazılıdır. Babam bunu beni müjdelemek için vermiştir. Annen Fatımâ (selamullahi aleyhâ) onu bana uzattı. Ben de alıp okuyarak onu bir yere yazdım. Babam Muhammed Bakır aleyhisselam ona buyurdu ki: Ey Cabir! Onu bana gösterebilir misin? Dedi ki: Evet! Babam onunla birlikte evine gitti. Babam bir sayfayı çıkararak buyurdu ki: Ey Cabir! Kitabına bak da ben sana okuyayım. Babam’ın kendi sayfasından okudukları Cabir’in kitabına harfi harfine uyuyordu. Cabir dedi ki: Allah’a andolsun ki ben de o levhada bunu böyle okumuştum:

“Bismillahirrahmanirrahim. Bu, aziz ve hakim olan Allah’tan peygamberi, nuru, hicabı, sefiri ve delili olan Muhammed’e gönderilen kitaptır. Alemlerin rabbinin yanından rüh-u emin (Cebrâil) getirmiştir. Ey Muhammed! İsimlerimi yücelt. Ve nimetlerime şükret. Nimetlerime karşı gelme. Doğrusu ben Allah’ım. Benden başka ilah yoktur. Zalimleri bozguna uğratır, mazlumları zafere ulaştırırım. Ve din gününün sahibiyim. Doğrusu ben Allah’ım. Benden başka ilah yoktur. Her kim benden başkasının lüftuna bel bağlar veya benim adaletimden başka birşeyden korkarsa ona öyle azap veririm ki alemde hiçkimseyi öyle azap etmemişimdir. Öyleyse yalnız bana ibadet et ve bana tevekkül et. Ben, gönderdiğim hiçbir peygamberi ömrü bitmeden önce vasîsiz bırakmadım. Ben, seni bütün peygamberlerden üstün kıldım. Senin vasîni de bütün vasilerden üstün kıldım. Ve sana arslan gibi iki evlat verdim. Hasan ile Hüseyn’i verdim. Babasının süresi bittikten sonra Hasan, ilmimin kaynağı olacak, Hüseyn’de vahyimin kaynağı olacaktır. Onu şahadetle kerametlendirip, sonunu saadetle onayladım. O, benim yolumda şehit olanların en üstünüdür. Ve benim yanımda şehitlerin en yücesidir. Ve benim kamil sözümü onunla karar kıldım. Benim beliğ hüccetimi de ona verdim. Sevabı ve cezayı onun evlatları ile karar kıldım. Onların ilki Ali’dir. İbadet edenlerin efendisi, geçmişteki evliyalarımın ziynetidir. Onun oğlu ceddi Mahmud’un adıyla anılır. Muhammed-i Bâkır. O, ilmi yaran ve açıklayandır. Ve hikmetimin madenîdir. Cafer konusunda şüphelenenler helak olacaktır. Onu reddeden beni reddetmiş gibidir. Sözün doğrusu bendedir. Ben Cafer’i aziz kılacağım. Onun taraftarlarını, yardımcılarını ve velilerini mutlu kılacağım. Ondan sonra gözleri kör edecek olan bir fitne kopacak. Çünkü benim farz kıldığım (imamet) bağı kopmayacaktır. Ve benim hüccetim gizli kalmayacak ve benim evliyalarıma dolu bardaklarla ikramlarda bulunulacak. Bu imamlar arzın en şereflileridirler. Onlardan birini inkâr eden, benim bütün nimetlerimi inkâr etmiş olur. Benim kitabımdan bir ayeti değiştiren, bana iftirâ atmış olur. Habibim ve seçkin kulum Musa Kâzım’ın süresi bitince karşı çıkıp iftira atanlara eyvahlar olsun. Onu yalanlayan sanki bütün velilerimi yalanlamış gibidir. Ben ona kudret ve güç vereceğim. Ondan sonraki halifem Ali bin Musâ er Rızâ’dır. Onu zorba ve müstekbir birisi öldürecektir. O, salih kulum olan Zülkarneyn’in kurduğu şehirde defnolacaktır. En hayırlı kulum, en hayırsız kulun yanına gömülecektir. Hak söz bendedir. Ondan sonraki halifem olan oğlu Muhammed ile onun gözlerini nurlandıracağım; Onun ilminin varisi, benim de ilmimin mâdenidir. Sırrımın hazinesi, halkıma olan delilimdir. Cenneti ona yer olarak karar kıldım. Onu kendilerine cehennemin vacip olduğu Ehl-i Beyt’ten yetmiş bin kişiye şefaatçi olarak karar kıldım. Ve onun oğlu Ali’ye saadeti hatmettim. O benim velim, yardımcım, kullarımdaki şahidim ve vahyimdeki eminimdir. Benim yoluma halkı davet edeni ve ilmimin hazinesi olan Hasan’ı onun vücudun dan yaratacağım. Sonra imameti onun oğlu ile tamamlayacağım.

O alemlere rahmettir. Musa’nın kemali ve İsan’nın değeri, Eyyüb’un sabrı ondadır. Onun zamanında evliyalarım zelil olacak, onların başlarını tıpkı kafirlerin başları gibi birbirlerine hediye edecekler. Öldürülecekler, yakılacaklar, korku içinde yaşayacaklar. Yeryüzü onların kanıyla sulanacak. Kadınları onların yasında feryâd edecekler. Onlardır benim gerçek velilerim. Onlar hatrına bütün karanlık fitneleri yoketmek benim hakkımdır. Onlar hatrına depremleri durdururum. Dert ve musibetleri de onlar hatrına bitiririm. “Rabblerinden gelen rahmet ve salât onlaradır. Ve hidayet olan onlardır.”

Ebu Basir der ki: “Eğer yaşadığın asırda sadece bu hadisi duysan sana yeter. Bunu ehli olanlar dışında herkesten koru.”