Emine, arkadaşım, kardeşimdi. Sessiz sedasız ayrıldı aramızdan. Kaç yıl geçti, çocukları büyüdü elimizde. Kocaman oldular. Kızı çok hanım maşaallah. Eşi hâlâ hapis maalesef.
Bizim evin karşısı mezarlıktır. Ölmeden yaklaşık 1 ay önce bizdeyken mezarlığı işaret etti " Çok ürkütücü, siz korkmuyor musunuz mezarlıktan ? Ben çok korkarım " demişti. Hâlâ dün gibi hatırlarım. Ecel onu da aldı.
Daha kaç Emine ölecek bilmiyorum. Söyleyecek, yazacak çok şeyim var.. Burada yazılanlar sadece fragmandı yaa.
Mekânı cennet olsun. Unutulmadı..