Eğer insanlar birbirlerinin suretlerinin ardındaki ruhu görüyor olsalardı kimse kimseye kızamaz, nefret edemez, kin besleyemezdi.

Ve eğer insanlar birbirlerinin ruhunu görebilselerdi herkes birbirine âşık olur ve herkes aşktan sarhoş olurdu.

Ve eğer insanlar birbirini gerçekten görseydi herkes birbirine secde ederdi.

İnsan değerli bir varlıktır. Ve o değerini kendisine üflenmiş olan Allah’ın ruhundan alır.

Rabbimiz bizi izliyor. Her an bizi izliyor. Şimdi bizi izliyor. Ve o bizi çok seviyor. Bu yüzden kendimizi akıllı, bilgili, çok bilen biri değil, sevimli yapmaya çalışalım. Nedir ki bildiklerin? Bildiklerini bir kenara bırak! Sevgiyle bakmayı öğren! Bu Allah ile bakmaktır, Allah'ın nazarıyla bakmaktır.

Allah'ın nazarıyla bakmak demek bir aşığın gözünden onun sevgilisine bakmaktır. Rabbimiz varlığa öyle bakar, aşkla bakar. Ve bizim de öyle bakmamızı ister.

Ve biz ruhumuzla baktığımızda Allah ile bakmış oluruz. Bu yüzden her bir işe başlarken ne deriz?

“Bismillah! Bismillahirrahmanirrahim!”
Allah adına! Rahman Rahim Allah adına!

Aşkın ve merhametin Rabbi olan Allah adına diye başlarız, onun adına bakarız, onun adına iş yaparız. Onun adına bakmak demek, kendimizi aradan çıkarıp onun bizden bakmasına müsaade etmektir.

Yoksa besmelesiz, içimizdeki ıslah olmamış hayvanlarla beraber bakarsak en güzel ve en isabetli bakışımızın bile nazar-ı ilahide bir ehemmiyeti yoktur.